Óðinn - 01.01.1929, Page 33

ÓÐINN
33
menni og heilsugóður frameítir æfi, en varð þó
nokkuð snemma þungur fyrir brjósti. Hann var
maður vel vili borinn, náttúrugreindur og las
talsvert. Hagmæltur var hann vel og ljet oft
fjúka í kveðlingum í gamni.
Hanu ljetst á Sörlastöðum. Hafði hann dvalið
þar seinustu árin í skjóli tengdasonar síns Karls
Finnbogasonar barnaskólastjóra, er tekið hafði
jörðina til ábúðar, eftir að þau hjón ljetuafbú-
skap.
Helga Rasmusdóttir var mikil fríðleikskona,
vel þokkuð af öllum, er kynlust henni, og sönn
sæmdar- og gæða-kona. Eftir margra ára van-
heilsu Ijetst hún 20. janúar 1927 á Seyðisfirði
hjá dóttur sinni og tengdasyni.
/?. P.
Þorgrímsstaöahjónin
Jón og Guörún.
Mig furðar stórlega á því, að enginn af sveit-
ungum þessara merku sómahjóna hefurenn minst
þeirra í riti, og
veit jeg þó, að þau
eru mörgum minn-
isstæð.
Jón var fæddur
4. febr. 1852 á Dísa-
stöðum í Breiðdal,
sonur Jóns Páls-
sonar bónda þar
og síðar á Ásunn-
aistöðum í sömu
sveit. Móðir Jóns
var Oddný Þórar-
insdóttir bónda á
Hvalnesi við Stöð-
varfjörð. Var hún
tvígift og Jón Páls-
son síðari maður
hennar.
Jón á Porgrímsstöðum var hár maður vexti
og beinvaxinn, eu fremur grannur, ljós á hár.
Hann var greindur vel, hraður í öllum verkum
og handlaginn, góð skylta, ágætur slátlumaður,
besti fjármaður og mesti búhöldur, fór vel með
allar skepnur og fóðraði þær vel. Nokkuð var
hann skapmikíll og dálítið þunglyndur, en fjör-
ugur og fyndinn i samræðum. Hann var lítið
við riðinn sveitarstörf, en eftir hann sjest mikið
verk unnið á Porgrlmsstöðum. Hann jók og
bætti túnið, bygði hús og hlöður, girti bletti af
jörðinni, bjó til áveituengi, gerði vatnsleiðslu,
safnþró o. fl. Var mikið unnið á Porgrímsstöð-
um á sumrin, en allir voru þar ánægðir.
Guðrún var fædd 14. apríl 1850 í Kambsseli í
Geithellnahreppi, dóttir Kristjáns bónda þar og
konu hans, er Una hjet. ólst Guðrún upp hjá
foreldrum sinum fram að fermingu, en fór þá í
vinnumensku í grend við æskustöðvar sínar, og
1876 fór hún að Berufirði til hjónanna Þorsteins
prests Þórarinssonar og Sigríðar Pjetursdóttur,
og þar giftist hún
1882 Jóni Jónssyni,
sem þá var þar
vinnumaður. Byrj-
uðu þau búskap á
tveimur smábýl-
um þar við fjörð-
inn og bjuggu þar
tvö eða þrjú ár,
en að þeim liðn-
um fengu þau til
ábúðar Porgríms-
staði í Breiðdals-
hreppi og bjuggu
þar siðan það, sem
eftir var æfinnar.
Guðrún var frem-
ur lág vexti, en
þjettvaxin, skjót í
hreyfingum og nett á fæti, kvenleg og prúð í
allri framgöngu, ágæt eiginkona, móðir og hús-
móðir, örlát, nærgætin, hugsunarsöm og vorkunn-
söm, búkona góð, verkdrjúg og vandvirk og
skaraði fram úr flestum konum í tóvinnugerð.
Pau hjónin eignuðust tvö börn, dó annað ný-
fætt, en sonur lifir, sem Stigur heitir. Einnig ólu
þau upp að meira eða minna leyti 6 börn, 4
stúlkur og 2 drengi, og fengu öll þessi börn
mjög gott uppeldi. En tvær at fósturdætrum
sínum mistu þau nokkru áður en þau dóu, aðra
1921, en hina 1923. Guðrún andaðist 17. maí
1924, en Jón 24. janúar 1925, og hvíla þau í
Berufjarðarkirkjugarði. Bæði höfðu þau unnið
Jón Jónsson.
Guörún Kristjánsdóttir.