Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1884, Blaðsíða 130

hátturinn, en meining hans er sú, að margt geti verið
líkt, sem annars er óskylt; það má minna hér á hina
tvo sveina, sem annar var fæddur í Asíu en hinn fyr-
ir norðan Mundíafjöll, og voru svo likir að þeir voru
seldir í Róm sem tvíburar, „tanta unitas erat“ (Plin.
Hist. Nat. VII 56). þ>að má vel líkja Gretti við Bjóf-
úlf og Glámi við Grendel; róðri Grettis (kap. 50) við
róður þ>órs með Hými, eða við róðurinn í Atlamálum
(rifu kjöl hálfan* 1, beystu bakföllum . . . hömlur slitn-
uðu háir brotnuðu) — slíkur samjöfnuður hefir lítið að
þýða nema hvað hannn sýnir að fleirum getur dottið
hið sama í hug án þess hvorr viti af öðrum. Ef ein-
hverr sjómaður rær svo fast að hann brýtur árina, á
eg þá endilega að trúa því að hann breyti með vilja
eptir Gretti eða Gjúkungum? það verður ekki nærri
ætíð sannað, að allt, sem líkt er, hafi æxlazt hvað út
af öðru, eða að allar hugmyndir séu lánaðar þó að
þær séu líkar, t. a. m. að viðtal Guðrúnar og Bolla
sé lagað eptir eða diktað eptir Tregrofi Guðrúnar (I
562) og sama er að segja um miklu fleira. Enginn
neitar því, að „vestrænar“ hugmyndir finnist í Völu-
spá (eins og annarstaðar), en þar fyrir gat íslendingur
vel hafa ort kvæðið á íslandi. Margt er smíðað á
íslandi úr útlendu efni, og dettur engum í hug að ef-
ast um að það séu íslenzkir smíðisgripir, hvort heldur
það er víravirki úr silfri eða skúfhólkur úr gulli. En
um Völuspá og Eddukvæðin komast engar sannanir
að, en „syndga þú eins og þú vilt, en trúðu“ ! Völu-
spá hefir lengst af gefið fræðimönnunum tækifæri til
skoðan hefir verið rekin tvöfold aptur af ýmsum mönnum, þar á með-
al með ágætu riti eptir George Stephens prófessor, prentuðu í Árbók
fornfræðafélagsins 1883.
1) Eg fæ ekki séð að þetta sé meiningarleysa, eins og G. V. segir
Vol. I 563.