Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Qupperneq 16

16
sögum vorum er svína getið, svo sem í Vatnsdælu,
Vígaglúms sögu, Vallaljóts og Harðar sögu, og hin
ýmsu örnefni, sem dregin eru af svíni, gölt og grísi,
benda til þess, að svínaræktin hefir til forna eigi all-
lítil verið hér á landi, enda var hún og enn á 13. öld-
inni töluverð.
J>á er getið alifugla, en það eru hænsni og gæsir.
Hænsa-þ>órir fékk auknefni sitt af því, að eitt af varn-
ingi þeim, sem hann fór með norðr um land að sunn-
an, vóru hænsni. í Traðarholti hjá porgils orrabeins-
stjúp vóru og hænsni; þá er haninn barði hænuna,
tók hann af því tilefni til að gefa konu sinni Helgu,
er var honum lítt unnandi, bendingu. Flestir þekkja
víst söguna um gæsirnar á Bjargi hjá Ásmundi og
geymslu Grettis á þeim. En 50 fullorðnar gæsir á búi
og að auki kjúklingar er eigi lítil alifuglarækt, og má
geta nærri, að fleiri hafa á þeim tímum haft gæsarækt
og hana ef til vill meiri. í Kormaks sögu eru gæsir
nefndar. þ>órdís spákona ætlaði að skera 3 gæsir Kor-
maki til heilla, svo að hann og Steingerðr, er hann
lagði ofrást við, mætti njótast, en sú heill brást fyrir
forvitni hans, að því er sagan segir1.
Um heyskap og fjárgeymslu.
Land það, er haft var til slægna í fornöld, skiptist
þá, eins og enn i dag, í tún og engjar. Túnin vóru
ræktað land og af þeim fékkst taðan, og dregr hún
nafn sitt af taði, sem þýðir áburð, og að teðja er því
að bera áburð á. j?að mun hafa verið alsiða hjá for-
feðrum vorum eigi síðr en nú, að bera á túnin; var
það gjört á haustin, en áburðinum ekið út, þar sem því
varð við komið. Virðist svo sem slíkt starf hafi eigi
þótt neitt hefðarverk. Kormakr hefir það í brígzlum
1) Hænsa-þóris s. I. kap. bls. 124. Flóam. s., kap. 31. bls. 63.
Urettis s. kap. 14. bls. 23. Korm. s., kap. 22. bls. 206—8.