Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Qupperneq 40

40
aðardal er talað um veiðiá, en ekki er þess getið, hvort
það var lax eða silungr, er þar veiddist1.
þá er og getið um veiði í vötnum og lækjum, og
hefir sú veiði verið silungsveiði. Hin helztu veiðivötn,
er sögurnar nefna, er Amarvatn á Arnarvatnsheiði
og Mývatn. Höfðust skógarmenn við uppi við Arnar-
vatn og lifðu á þvi, sem þeir gátu veitt úr vatninu.
Var veiðin þar svo mikil, að þess er getið, að einn
maðr veiddi þar á dag svo að hundruðum skipti. Auð-
vitað nefna sögurnar fæstar þær ár og vötn, sem veiði
var í. f>að er kunnugra en frá þurfi að segja, að enn
í dag er veiði mjög víða um land í ám og vötnum,
og má geta nærri, að hún hefir eigi sjaldgæfari verið
þá, er landið byggðist og mannleg atorka hafði enn
engu eytt, og allt fékk að lifa í næði, enda gjörðu
landnámsmenn svo mikið orð á veiðinægtum landsins,
að þeir sögðu, að hvert vatn væri þar fullt af fiski.
Að fommenn hafi fullkomlega séð, hvílíkr hagr var að
lax- og silungsveiði, og að nauðsyn bæri til fremr að
auka hana en minnka, má marka af því, að þess er
getið, að menn tóku fiska úr vatni og létu í læk, er
áðr var engi veiði í og varð í læknum seinna góð veiði,
og þó þess sé getið, að þetta hafi að eins verið gjört
á einum stað, þá er eigi óliklegt, að það hafi tiðkazt
víðar2.
Aðferð fornmanna við lax- og silungsveiði var
þrenns konar, eptir því sem sögur vorar skýra frá, nefl.
ádráttarveiði, lagnetaveiði, og færa- eða dorgarveiði.
Ádráttarveiðin virðist einkum hafa tíðkazt í ám, lag-
netaveiðin í vötnum, og var við þá veiði, að minnsta
kosti er leggja þurfti nokkuð frá landinu, hafðr veiði-
1) Laxdæla, kap. 2. bls. 2. Egils saga, kap. 29. bls B8. Vatns-
dæla, kap. 22. bls. 47—51. ísl. forns. III. bls. 38 og 48.
2) ísl. forns. II. bls. 107. Grettis saga, kap. 62. bls. 142. Vatns-
dæla saga, kap. 10. bls.26. Gull-þóris saga, kap. 2. bls. 4.