Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Qupperneq 124

124
sáranna með smyrslum eða plástrum. Nú hefur reynsl-
an sýnt, að vjer getum með glöðu geði sleppt þessari
aðferð við sár, og að árangurinn af „antiseptiskum11
umbúðum í sambandi við það, að hinn særði limur hafi
fulla ró, verður talsvert betri, en af hvers kyns plástr-
um, sem eru, sem að eins óhreinka sárið.
Hinar „antiseptisku“ umbúðir, sem kenndar eru
við Lister, eins og jeg hef einnig haft þær hjer á ís-
landi, eru bæði umsvifamiklar og dýrar, og getur vel
verið, að læknar hafi verið allt og varkárir i barátt-
unni gegn bakteriunum að við hafa úðabyssuna (spray).
f»að er ætlunarverk úðabyssunnar, að fyrirfara með
karbólgufu öllum þeim bakteríum, sem í loptinu kunna
að vera í nánd við sárið, meðan verið er að binda um
það. Nú á tímum þykir allt undir því komið, þá er
græða skal sár, að sárin sjeu, áður en um er bundið,
vandlega hreinsuð fyrir öllum bakterium, og því næst
um þau bundið með þeim umbúðum, er eigi ýfa þau upp,
en sjeu á hinn bóginn gagnvætt af einhverjum þeim
efnum, sem reynsla er fyrir að eru banvæn bakteríun-
um. Við umbúðir Listers er höfð karbólsýra; er þá sárið
fyrst vandlega þvegið úr vatni, er blandað sje karbólsýru,
hjer um bil hundraðasta parti á móti vatninu; því
næst er vafið um sárið þunnum og gisnum dúk (Gaze),
sem drukkið hefir i sig karbólsýru; þar utan yfir er
vafið ýmsum vatnsheldum efnum, t. a. m. guttapercha-
pappír eða maccintosh, til þess að lopt komist eigi að
vökva þeim, sem úr sárinu kann að vætla. J>á er þess
er gætt, að tilgangurinn með umbúðum þessum er sá,
að eyða öllum bakteríuin, sem í sárinu kunna að vera,
og síðar að aptra þeim að komast í það, þá er auð-
skilið, að umbúðir þessar geta verið ýmislegar, allt
eptir þvf, hvað haft er af þvf, sem drepur bakteríurn-
ar, og eptir því, úr hverju efni umbúðirnar sjálfar eru.
Umbúðum Listers hefur þvf verið breytt til á ýmsa