Eimreiðin - 01.05.1913, Qupperneq 20

94
Hún er á þeirra bandi. Hún er öll á lofti, bara ef strákur opnar
ginið til að heimta------—«
»Gætirðu nú ekki tekið þér eitthvað þarfara fyrir hendur, en
að standa þarna og þenja þig?« svaraði Marja Sigríður þung-
búin.
»Fengir þú ætíð að ráða, þá yrði það dáindis fallegur orðs-
tir, sem við fengjum hérna í sveitinni.
Hvað heldurðu fólk segði, ef við værum einu húsbændurnir,
sem bönnuðum stráknum okkar að fara í skóginn? — —
O, farðu frá bðrðinu, svo ég geti komist að að hella vatninu
af kartöflunum«, sagði Marja Sigríður að lokum, heldur en ekki
fasmikil, um leið og hún stefndi beint á Stefán með sjóðandi
pottinn, sem hún hélt í eyrun á.
Stefáni varð svo bilt við, að hann hröklaðist út úr eldhúsinu,
og þrammaði þá svo þunglamalega, að steingólfið kvað við af
glamrinu í járngöddunum neðan í tréskónum hans.
Rétt á eftir hnaut hann um pjáturfötuna, braut gluggann og
hvarf út um fjóshliðið, eins og áður er sagt.
Skömmu seinna sást til hans á balanum á bak við hlöðuvegg-
inn; þar voru tjóðraðir tveir gripir, sem þurfti að flytja til.
Rauða trippið vissi ekki, hvaðan á sig stóð veðrið, þegar það
fékk bylmingshögg á snoppuna, í staðinn fyrir klapp og kjass,
■ sem það hafði átt að venjast; og alihrúturinn, sem jafnan hafði
mátt aðhafast hvað sem hann vildi, og var vanur að mega stanga
aftan í setgeirann á brókum Stefáns, án þess hann kipti sér upp
við það, fékk nú roknalöðrung og var húðskammaður:
»Geturðu ekki látið mig í friði, helvítis loðmulludraugurinn
þinn!«
Álútur og þrútinn af reiði, og með hnefana krepta, eins og
hann ætlaði að löðrunga alt og alla, hélt Stefán leiðar sinnar út
eftir bölunum.
Pennan sama dag, þegar komið var undir sólarlag, stóð Jón
litli niður við ána og var að þvo sér um fæturna. Svölurnar
rendu sér yfir sefrunnunum og vepjurnar höfðu hátt úti yfir fló-
anum. Fá kom aldurhniginn maður utan yfir síkjadrögin; hann
hafði brett upp buxnaskálmunum, gekk berfættur og bar fiski-
stöng um öxl. Pegar hann kom á móts við Jón, nam hann staðar
og sagði glaðlega: »Sko, sko, litla manninn! Petta líkar mér að