Eimreiðin - 01.05.1913, Qupperneq 48

122
Heyr, sonur góður, söng á móður-
tungu,
er sumar gyllir hlíð og dal og strönd!
f’ú manst hve forðum svanir mínir
sungu
og sældarorð mitt báru um höf og
lönd.
Og heim af sævi sigurorðið snjalla
bar sona skarinn heim til minna fjalla.
f’ú fórst í víking, frama og heiður
sóttir
til fjarra stranda, ungur, hugumstór;
og bera mjög að orku af öðrum þóttir,
með ættarbragð og skörungssvip af
ÞÓR.
f’ú gazt þér veg og göfgi hverju sinni,
en gleymdir aldrei henni móbur þinni.
Á hjartans rækt skal mikilmennið
kenna.
við móður þá, er býr við efni smá.
f’ú kunnir aldrei heim af hólmi að
renna,
ef hennar gagn og sæmd við starfi lá.
Það lék um svip þinn sólskin fjalla
minna,
er sástu eitthvað mér til gagns að
vinna.
Þótt fjarri sé þitt setur mínum
ströndum,
er samur tryggur hugur þinn til mín;
ég vona að líf þitt langt sé fyrir
höndum,
sem lengst að fái ég að njóta þín:
Þótt synir mínir unni mér í orði,
þeir eru færri, er sýna það á borði.
Með hörpuljóði úr helgidómi mínum,
í hásal fjalla, myndir sendi eg þér.
Og ástarkveðja úr átthögunum þínum
þér yl og minning hjartansljúfa ber.
Þ ér gangi jafnan alt að ósk og vonum,
þú einn af mínum kœrstu og beztu
sonum!
Á 3.—5. bl. kemur svo hið eiginlega ávarp, og er það svo hljóðandi:
»Cjllum íslendingum, eigi sízt oss Norðlendingum og Austfirðingum,
má það ljóst vera, hve stórmikið þér hafið unnið til eflingar samgöng-
nm landsins.
Hagur sá, bæði beinn og óbeinn, er þjóð vorri hefur hlotnast
fyrir þessa mikilvægu starfsemi yðar, er ómetanlegur.
Yður hefur auðsjáanlega eigi dulist, hve styrkan þátt góðar sam-
göngur eiga í hverskonar framförum og þrifum hverrar þjóðar.
Ungur settuð þér yður það markmið, að koma samgöngum
landsins á sjó, bæði við umheiminn og með ströndum fram, i það
horf, að þær fullnægðu kröfum tímans.
Um langt skeið hafið þér varið yðar mikilhæfu kröftum til þess
að ná þessu marki, og einskis látið ófreistað, þrátt fyrir margfalda
örðugleika.
f’ví er það öllum góðum íslendingum hið mesta hrygðarefni, að þér
hafið í svip séð yður neyddan til að láta af stjórn þess félags, sem
þér höfðuð stofnað og stjómað með dæmafáum dugnaði, til þess að
koma hugsjón yðar í framkvæmd.
En sú er ósk vor og von, að yður megi auðnast að sjá hið mikla
verk fullkomnað, sem þér hafið svo röggsamlega hafið, yður til ævar-
andi sæmdar og fósturjörð yðar til ómetanlegs gagns.
Erum vér þess fullvissir, að þér verðið jafnan talinn meðal hennar
nýtustu og beztu sona.
Árnandi yður allra heilla
með mikilli virðingu«
(200 undirskriftir).