Eimreiðin - 01.05.1913, Síða 71

145
blindni og svara út í loftið, en alt er ( fullu samhengi og það sem í
fljótu bragði sýnist koma utan af þekju, skýtur í raun og veru upp
úr undirdjúpum sálarinnar. Af íslenzkum rithöfundum skrifar enginn
svipað, nema Jóhann Sigurjónsson stundum.
Þýðandinn hefur leyst verk sitt, sem að vísu ekki hefur verið
mjög erfitt, prýðilega af hendi, náð stílblæ höfundarins á hreint og
eðlilegt íslenzkt nútíðarmál. Er vonandi, að hann láti hér ekki staðar
numið, því okkur íslendinga vanhagar um fátt fremur en góðar þýð-
ingar góðra bóka. SIGURÐUR NORDAL.
C. WAGNER: EINFALT LÍF. Þýtt hefur Jón Jakobsson.
Rvík. 1912.
Bók þessi hefir flogið út um víða veröld í miljónum eintaka og
verið þýdd á margar tungur. Er það bending um, að eitthvað muni
í hana varið og að hún eigi eitthvert erindi til manna. I'að er líka
víst, að hún á það, ekki sízt hjá stórþjóðunum, þar sem lífið er farið
að verða altof flókið og margbrotið.
En er ekki alt öðru máli að gegna með oss íslendinga? Er ekki
líf okkar einmitt svo einfalt og óbrotið, að ekki sé þörf á neinum við-
vörunarprédikunum í þvt efni ? Jú, svo hefir það verið til skamms tíma,
en á þessu er að verða og að mörgu leyti et þegar orðin mikil breyt-
ing. Og vér hyggjum því, að mörg gamla konan á íslandi mundi
geta tekið undir þessi orð ömmu gömlu í bók Wagners: »Kæru börn,
veröldin er áreiðanlega að verða of flókin, og menn verða ekki sælli
fyrir það — þvert á móti.«
»Hið flókna líf okkar kemur fram í hinum margháttuðu h'kamlegu
þörfum. Það er sannreynt og alment viðurkent, að þarfir okkar hafa
vaxið með vaxandi efnum. Þetta er í sjálfu sér ekki ilt, því að til eru
þær nýjungar í þörfum, sem eru vottur um framfarir. Tilfinningin
fyrir, að maður þurfi að baða sig, hafa hrein nærföt, búa í heilnæmum
húsakynnum, éta holla fæðu og auðga anda sinn, er vottur um yfir-
burði. En víst er um það, að þótt sumar nýjar þarfir séu réttmætar
og ákjósanlegar, þá eru aftur á móti ýmsar aðrar þarfir banvænar í
afleiðingum sínum, þarfir, sem lifa á okkar kostnað, eins og sníkjudýr;
fjölmargar eru þær drotnunargjarnar og hertaka okkur að lokum ger-
samlega ... Aldrei hefir baráttan um föt og fæði og hús og heimili
verið snarpari óg víðtækari, en síðan við fengum betri fæðu, betri
klæði og betri húsakynni en nokkru sinni áður. I'eim skjátlast stór-
kostlega, sem halda, að fátæklingárnir einir, sem soltnir og hælislausir
kvíða ókomnum degi, kvarti og segi: »Hvað eigum við að snæða,
hvað eigum við að drekka og fyrir hvað eigum við að klæða okkur?«
Það er eðlilegt, að þeir spytji þannig, enda er kvörtun þeirra mjög
einföld og óbrotin. Nei. Þið verðið að fara til þeirra, sem eru að
komast í dálítil efni og lífsþægindi, ef þið viljið fræðast um, hversu
þráin eftir því, sem þá vantar, sýrir ánægjuna yfir því, sem þeir hafa.
Og viljir þú sjá kvíðafulla áhyggju fyrir ófengnum líkamlegum gæðum
í algleymingi, farðu þá til efnamannanna, og helzt af öllu til auð-
mannanna. Konan, sem á einungis það, sem hún stendur í, er ekki
í standandi vandræðum með, hvernig hún eigi að klæða sig; og ekki