Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1921, Side 46

Eimreiðin - 01.05.1921, Side 46
174 GUÐMUNDUR BISKUP GÓÐI [EIMREIÐIN hann mest, sem er hneigð hans til meinlætalífis og dular- gáía hans. I uppvexti sýndist hann líkur flestum sveinum öðrum. En þó þótti það spásögn inikil, að jafnan er þeir áttu leik saman sveinarnir, var Guðmundi »ger mítra og bag- all og messuföt, kirkja og altari, og skyldi hann vera biskupw1). Ekki þarf þetta þó að vera jafn undarlegt og út lítur í fyrstu, því að Guðmundur hafði þá verið settur til bóknáms og ætlaður til kirkjulegra embætta. Er þetta í sög- unni heimfært til ársins 1171, en þá var Guðmundur 10 vetra að aldri. Snemma kom þó fram eitt einkenni hans, er heldur þótti fylgja honum síðar, en það var það, hve litt honum var um það gefið að láta sinn hluta. Er sagt að fóstra hans og föðurbróður, Ingimundi presti, hafi snemma þótt nóg um það2). Svo mun og Þorvarði föðurbróður hans hafa þótt löngu seinna, er þeir ræddust við frændur á Víði- mýri, og Guðmundur skoraðist undan að taka biskups- kosningunni. Þorvarður var stórbrotnastur þeirra frænda. »Eg þykkjumst«, kvað hann, »eiga að sjá fyrir þér, og vera forsjármaður þinn og vil eg ráða«. Þá svarar Guð- mundur: »Hví mundi það sæta, að eg skula eigi ráða fyrir mér?« Þorvarður svarar: »Veistu það frændi, að eg hefi verið höfðingi yfir ætt vorri, en minn faðir fyrir mér. Nú hlýlti því minni forsjá þinn faðir og svo allir frændur mínir, enda ræð eg þér það, því að þú munt ætlaður höfðingi eftir mig«. Þá segir Guðmundur: »Ekki bauð þú mér að taka eftir föður minn og lítillar virðingar hefir þú mér leitað hér til, nema berja mig til bókar. Nú sýn- ist mér svo enn, sem þú viljir koma mér í vanda en eigi virðing og man eg eigi játa þessu3). Guðmundur varð biskup, en ekki fyrir skipan Porvarðs. Miklu máttu sín meira bjá honum draumar þeir, er Þorvarð hafði dreymt. Par hitti hann á veikan púnkt hjá Guðmundi frænda sínum*). I’etta skapseinkenni var svo ríkt í Guðmundi, að það hlaut að fylgja honum i hvaða stöðu, sem hann hefði gengið. En eins og varð hlaut það að eflast mjög við það, 1) Bisk. I, 417. 2) Bisk. I, 4:6. 3) Bisk. I, 473. 4) Bisk. I, 474.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.