Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1921, Blaðsíða 61

Eimreiðin - 01.05.1921, Blaðsíða 61
EIMREIÐIN'1 GUÐMUNDUR BISKUP GÓÐI 189 sem nú birtist, er alls ekki barn, heldur fullorðin stúlka. Er nú ekki hægt að hugsa sér þetta með þeim hætti, að það sé móðir barnsins, sem hér er orðin aðal persónan í leiknum. Barnið tapast, og ofan á það bætist sú trú, að illur andi hafi sótt það, og þetta veldur þvi, að móðir þess verður vitfirt, alveg óð. Aðrir aftur á móti verða óttaslegnir við hana, og imynda sér að barnið dauða, út- burðurinn, sé hlaupinn í hana, skoða hana eiginlega sem draug, þótt hún sé lifandi, líta á hana sem illan anda. Hún er úfin og afmynduð í andliti, og fær við það nafnið Selkolla, en það verður svo aftur til þess að i sögunni er sagt að hún hafi verið með selshöfuð. Það niætti geta þess til að hún hafi verið ógift, og því hafi verið gerð svo litil gangskör að því að finna barnið. Og það mætti líka geta þess til, að þorgils bóndi hafi verið faðir barns- ins. Það gefur skýringu á heimsókn hennar til hans i naustið og því, að hún ofsækir hann svo ákaft. í einu æðiskastinu rífur hún hinn manninn svo, að hann verður blindur. Svo mætir hún Guðmundi biskupi. Hún hefir auðvitað heyrt hans getið og trúað, eins og aðrir, á mátt hans. Fyrir óttaleysi hans og andlega mátt, trú hennar og allra hinna, skeður svo »kraftaverkið« þegar þeim lýstur saman um kvöldið. Hún fellur í öngvit og upp frá því er hún róleg. Selkolla er úr sögunni. Alt er þetta auðvitað keðja af getgátum og annað ekki. En í raun og veru má sjá af þessu, að ekki þarf að hagg- ast nema mjög lítið, til þess að þessi magnaða saga mynd- ist. Selkolla er til. »Draugurinn« er tiJ, nefnilega barnið. Selkolla gerir alt þelta af sér, sem sagt er í sögunni. Feim lendir saman henni og Guðmundi biskupi. Hann vinnur bug á draugnum og setur hann »niður«, ef svo má segja, að eins sá munurinn, að það er ekki sjálf stúlkan, heldur illi andinn í henni, draugurinn, sem fyrir því verður. — En verkið verður ávalt hreystilegt af hendi Guðmundar biskups, skýr vottur um kjark hans, guðs- traust, bænarmátt og vald til þess að hjálpa.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.