Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Page 9

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
9
ólag og þurfti ró og mikla vinnu til þess aö bæta skemd-
irnar. En þegar tímar liöu, lögðust stærri og stærri svæði
í órækt af því fólkið fekk aldrei að vera í friði, enda varð
stjórnin smátt og smátt verri og verri. f*ó hjeldst mikið
af landinu í sæmilegri rækt fram á Arabatímann þegar
kalífarnir ríktu í Bagdad (763—1258 e. Kr.). Pá var
Bagdad voldugur og auðugur bær eins og segir í 1001
nótt. En alt fór í kaldakol þegar hin viðbjóðslegu villidýr
Mongólarnir undir forustu Hulaku’s ólmuðust inn yfir
landið 1258, drápu meira en helming íbúanna og eyði-
lögðu og skemdu alt, er þeir náðu til. Hvert ólánið elti
annað. 1498 fanst sjóleiðin til Indlands og þá breyttust
verslunarvegirnir gjörsamlega, indverska verslunin hafði
áður auðgað mjög Bagdad og aðra bæi í Babyloníu, en
nú hvarf arðurinn allur á braut. Svo tóku Tyrkir við
stjórninni og þeir hafa aldrei verið þektir að því að vera
miklir menningarfrömuðir. Babylonía mestöll er undir
stjórn Tyrkja orðin að eyðimörk, en bláfátækur bænda-
lýður hokrar þó enn á hinum ræktuðu landræmum fram
með fljótunum.
A seinni tímum hefur mikið verið rætt um það, hvort
ekki væri reynandi að rækta þessi fornu menningarlönd
meö nýjum vatnsveitingum eftir nútíðartísku, svo landið
með tímanum gæti aftur náð fornum blóma. Petta er
hægra sagt en gert, margra alda vanrækt er örðugt að
lækna í strjálbygðu, fátæku og fjarlægu landi. Nokkrum
árum fyrir ófriðinn mikla sendu Englendingar einn sinn
frægasta verkfræðing, Sir William Willcacks, sem hafði
staðið fyrir rnildum vatnsveitinga mannvirkjum á Egypta-
landi, til Irak með mörgum aðstoðarmönnum. Mældu
þeir vatnsmegni ánna og halla landsins og gjörðu tillög-
ur um skurðagröft og vatnsveitur. Komust þeir meðal
annars að þeirri niðurstöðu, að landið væri mjög vel fallið til
baðmullarræktar, sem eflaust mundi borga sig ágætlega.