Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Blaðsíða 34
34
Vald. Erlendsson
um og fram á 19. öld margir Tatarar, einkennileg
þjóð, sem Danir kölluðu »Natmandsfolk,« Enn þá búa
margir einbúar, bæði menn og konur, hjer og hvar í
hrörlegum kofum, sem oftast liggja í skógklæddum
hólum. Eeir hafa þó af og til samgöngur við nábúana,
en lifa aðallega af nokkrum geitum eða kindurr..
Pótt Vendilsýsla sje svo hæðótt á köflum, er þar
líka hið sljettasta láglendi, sem til er í Danmörku, og er
það bæði alt landið norðan við jótska ásinn til Skaga,
og hið mikla láglendi í suðvesturhluta sýslunnar. Enn
má geta þess, að í Vendilsýslu eru sandeyðimerkur, hrein
öræfi, sem þó voru miklu víðáttumeiri fyr á tímum, því
að Jótans þrautseigu Jiönd og þreki hefur tekist víða,
eftir óútmálanlegt strit, að umbreyta eyðisöndum og lyng-
heiðum í sáðlönd, engi eða skógarlönd. En í suðurhluta
sýslunnar liggur enn, næstum óskert, náttúruafbrigðið,
æfintýrafenið, villimýrin mikla (den store Vildmose), þar