Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Side 128
128
Dortea Rosendal
sitjandi í stól í stofu á Breiðabólsstað, sagði Skúli: »Þetta
er fagur dauðdagi, en þó vildi jeg heldur deyja á hestbaki«.
En það fór öðru vísi en hann ætlaði; hann lá mjög lengi,
nærri tvö missiri, áður en hann andaðist. B. Ih. M.
Vinkona íslands. Dortea Rosendal, kenslukona á
Friðriksbergi, sem ýmsir íslendingar kannast við, andaðist 14.
ágúst í sumar
eftir 8 mánaða
veikindi. Faðir
hennar var
kennari. Peter
Rosendal, og
var hún fædd
22. apríl 1870.
Hún var óvenju-
legagáfuð kona,
fróðleiksfús,víð-
lesin og vel að
sjer. Hún hafði
mikinn áhuga á
fögrum listum
og næmt auga
fyrir náttúrufeg-
urð. Til þess
að afia sjer
mentunar, ferð-
aðist hún, þá
er hún hafði
unnið sjer inn
farareyri, til
Þýskalands,
Hollands og
Italíu og víða um Norðurlönd. Hún var söngnæm, ljek
prýðilega á fortepiano og söng vel. Líka var hún mjög vel
skáldmælt og orti töluvert sjer til gamans, en ekki vildi hiin
gefa út kvæðabók. Hún var ágætur kennari, og var til þess
tekið, hve gott lag hún hafði á börnunum og að gera kensl-
una skemtilega, enda þótti þeim vænt um bana. Hún fræddi
þau oft um fsland og fslendinga sögur.
Hugur Dorteu Rosendals hneigðist snemma að söng,
sagnfræði og skáldskap. Hún hafði ánægju af að lesa Islend-
inga sögur, og sneru þær huga hennar að íslandi. Henni