Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Blaðsíða 109

Mannfjelas^ssiðferði
109
unum og á húsveggjunum, en aftur á móti dálítið minna
af lýðsmjaðri. »fví að þeir menn, sem ávalt eru reiðu-
búnir til þess að lofa hina dönsku þjóð, einkum almenn-
ing fyrir mikla upplýsingu og menningu, ætli þeir geri
sig eigi seka í einhverju af hinu óholla og skaðlega lýð-
smjaðri, sem lokar eyrum lýðsins fyrir framfaravænlegum
áhrifum ?«
— En hvað ætli vjer íslendingar megum hugsa?
III.
Af öllum íslenskum málefnum er uppeldismálið og
siðferði þjóðarinnar hið þýðingarmesta. Siðferðið, ráð-
vendni og skyldurækt, er sá grundvöllur, sem velferð
þjóðarinnar hvilir á. Pess vegna er skýrt hjer svo ræki-
lega frá hinu ágæta erindi dr. Ussings um mannfjelags-
siðferði, og meira en helmingurinn af því er þýtt almenn-
ingi til íhugunar. Pað er fróðlegt að bera það saman
við ástandið á Islandi, og sjá hvað við á hjá oss og
hvort alt er nefnt, sem ástæða væri til að nefna, ef tala
þessi væri um ástandið á Islandi. I Danmörku er ýmis-
legt öðruvísi en á íslandi, þótt margt sje mjög svipað,
en því er slept hjer, sem síst á við hjá oss og almenn-
ingur getur minst gagn haft af.
Ræða Ussings vakti óvenjulega mikla athygli. Eitt
af blöðunum, Politiken, hjet verðlaunum fyrir hinar
bestu sögur og orðskviði, er væru vel fallin til þess að
gefa út í lesbókum; urðu margir rithöfundar og kennarar
til að keppa um þau. Alls komu sjö til átta hundruð
svör. Fjórir fengu verðlaun fyrir sögur, en fimm fyrir
orðskviði og enn fremur átta heiðursskjal. Pó þótti dóms-
nefndinni ekkert svo gott, að það væri fullkomin fyrir-
mynd; má vera að því hafi valdið, að þess hefur enn
verið lítið gætt að koma orðum að samúðarhugsjóninni,