Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1932, Qupperneq 41

43
Þá kem eg að þeim áhrifum, sem jarðvegsskilyrðin
og jurtagróðurinn hafa á hagnýtingu áburðarins, og
hefi eg þegar bent á, hvaða þýðingu það hefur í þessu
sambandi, að vel sé séð fyrir framræslunni, því of mik-
ið vatn í jarðveginum hindrar að frjóefnaforði hans
geti komið jurtagróðrinum að notum og á sama hátt
hindrar það sundurleysing og gerð áburðarefnanna.
Jarðvinslan hefur og mikið að segja í þessu sambandi,
því hún hefur mjög mikil áhrif á vöxt og allan þroska
þeirra jurta, sem eiga að hagnýta sér áburðinn. ófull-
komin yfirborðsvinsla takmarkar um of það jarðvegs-
rými, sem rætur jurtanna geta breitt sig um og hindr-
ar þannig eðlilegan þroska þeirra og efnatökuafl, og
gróft og illa unninn jarðvegur er of gljúpur, sleppir
vatninu of fljótt og gefur slæmt sáðbeð, stuðlar þetta
alt að vanþroskun jurtagróðursins og slæmri nýtingu
áburðarefnanna. Þá er það sennilegt, að torfmyndunin
og hinn þétti gróður gömlu túnanna hindri á ýmsan
hátt hagnýtingu áburðarins, enda hafa tilraunir sýnt.
að ræktunaraðferðir og jurtaval hefur verulega þýð-
ingu í þessu sambandi, og skal nú vikið að þessu nokk-
uru nánar.
Tilraunir Ræktunarfélagsins hafa leitt það mjög
greinilega í Ijós, að sama áburðarmagn skilar afar
misjafnri uppskeru við þær þrjár ræktunaraðferðir,
sem vér höfum notað hér. Það er talsvert erfitt að
skera úr því, hvort það er aðallega mismunandi jurta-
gróður eða aðferðirnar sjálfar, sem þessu valda, en
mér þykir hið síðara sennilegra og skal eg reyna að
færa nokkur rök að því.
Mér þykir sennilegt, að jurtagróður túna vorra sé
oft svo þéttur, að einstaklingarnir geti eigi náð þeim
þroska, sem þeim er eðlilegur og að heildaruppskeran
bíði hnekki af þeim orsökum. Dæmi þessa þekkjum vér