Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1987, Qupperneq 21

SIGURÐUR NORDAL
21
Kærar kveðjur til konu þinnar og dætra (mig minnir mér hafi verið
sagt þær séu tvær núna).
Þinn einlægur,
Sigurður Nordal.
- að senda mér bókina þína: átt er við bók Guðmundar, Vinnuna, er út kom í Reykjavík
1917.
Torquay, 12. sept. 1917.
Kæri vinur,
Fékk í gær þitt ágæta bréf og í morgun Hug og heim í steinbíts-
roðinu. Ástarþakkir fyrir hvort tveggja! Ég er spenntur að heyra um
afdrif prófessors-embættis þíns. Þú hefur ekki legið á liði þínu þessi
tvö ár, og væri eilíf skömm að viðurkenna það ekki. Óska þér sigurs,
Háskólans vegna, þín vegna, mín vegna. Ég veit þú yrðir ekki
meinsmaður þess, að ég kæmi þar á eftir þér, þó að sagt sé, að
vísindamönnum eins og Bjarna frá Vogi og Jóni Aðils muni þykja ég
harla óverðugur bekkjarnautur. Og komi ég þangað, mundi mér
þykja bót að hafa þig að þófta á því fámenna fari.
En svona áhyggjur um framtíð mína eru ekkert annað en skýhnoðr-
ar lengst í norðri, og í suðri blikar sólin og hafið vítt og opið alla leið
til Spánar. Þú hefur valið snjalla og sanna tilvitnun þarna:
enginn krummi, kráka né refur
klær í þig grefur.
Það er mikil hamingja. Ég er næmur fyrir áhrifum, í sólskini og
góðvild spring ég út og gef mitt bezta, í veðurkulda og mannþræsingi
loka ég mér eins og broddgöltur. Guð og góðir menn hjálpi mér í
Reykjavík. En ég á enn eftir heilan vetur í Oxford, og ekki skal honum
spillt með kvíða fyrir því, sem á eftir fer.
Hér hef ég nú verið nærri sjö vikur, fer héðan þann 17. Hér er
klettótt, suðrænt, pálmar og kaktusar, góður sjór. Annars hefur verið
kalt sumar, ég hef setið mikið inni, lesið talsvert og skrifað ógrynnin
öll — efni að moða úr fyrir mörg mögur ár í Reykjavík. Og mér hefur
liðið vel. Ég hef svo oft sagt við sjálfan mig á kvöldin: „Þetta er nú
allrabezti dagurinn, síðan þú komst hingað,“ að í gærkveldi svaraði
mín ádeilugjarnari sjálfsvera: „Þú ert orðinn eins og karlinn, sem
þótti allur matur allra mata beztur.“