Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1987, Blaðsíða 32

32
BRÉF NOKKURRA FRÆÐIMANNA
vísu veit ég, að hugur þinn hefur staðið til annarra efna en
bókavarðarstarfa, en hins vegar veit ég það með vissu, að það er gott
fyrir safnið að fá jafnmikinn reglumann og áhugamann eins og þig
fyrir stjórnanda. Þar mun nú mikið að gera til þess að heíja það úr
þeirri niðurlægingu, sem það var komið í, en það er líka mannsverk
að gera það og geta það, og ég treysti þér til þess manna bezt.
Hvað Bókmenntafélagið snertir, þá mun þar og vera ýmislegt að
gera og ýmsu að kippa í lag. Mér líkaði ekki sem bezt stefna þess
undir gamla Jóni beatae memoriae, og mikill sjónarsviptir var að
gamla manninum og illt að fylla hans skarð að mörgu leyti við þau
mörgu störf, sem hann hafði. Ég geri ráð fyrir, að kvæðasafnið muni
hætta, enda var víst útgáfa þess ekki sem bezt, eftir því sem mag. Jón
Helgason hefur nú bent á nýlega í grein í „Arkiv“. Og þó er því ekki
að neita, að gott væri að fá mikið af þess konar ,literatúr‘ á prent, og
eiginlega liggur Bókmenntafélaginu næst að gera það. Hvort þið hafið
nokkurn mann, sem með tímanum gæti haldið því áfram, veit ég ekki.
Jón Helgason væri víst beztur til þess, þótt hann sé ennþá ungur.
Annálana verður víst að halda áfram með, þeir eru ágætlega útgefnir
og nauðsynlegt að fá þá á prent, þótt það heyri nú reyndar heldur
Sögufélaginu til en Bókmenntafélaginu. En nú sé ég, að Sögufélagið
er í fjárkröggum og þess vegna því varla til að dreifa.
Ekki líkar mér að sjá Bmf. gefa út bækur eins og þessa síðustu eftir
Einar Arnórsson, - ekki af því að það sé ekki góð bók, heldur af því,
að mér þykir slíkt ekki heyra undir verksvið félagsins. Slíkt ætti
heldur Þjóðvinafélagið að gera. „Skírni“ munið þið víst halda áfram
og minnka hann ekki — hann er nauðsynlegur.
En mér fmnst félagið ætti að gera áætlun um að gefa út tvö rit, sem
ættu að vera komin út um eða fyrir 1930 - það merkisár. Það er ís-
lenzk bókmenntasaga, helzt ,illustreruð‘, og íslands saga frá upphafi
til 1918, sömuleiðis með myndum afmönnum og minnismerkjum. Ef
einn maður gæti ekki komizt yfir að skrifa þetta, mætti skipta verkum
með mönnum, líkt og gert hefur verið með hinar stóru sögur hinna
Norðurlandanna. Við höfum nú eignast mikinn sögumann og afkasta-
mann í Páli E. Ólasyni, og í bókmenntunum Sigurð Nordal, og ættu
þeir að geta stýrt þessum verkum. Báðum má treysta til þess að gera
það vel. Ég hef líka hugsað mér, hve vel það ætti við með tímanum,
að félagið gæfi út Jslands Fauna‘, líkt og Jslands Flóra‘, - en það
mun nú vera í mörg horn að líta fyrir félagið og fé lítið fyrir höndum,
svo að ekki mun það geta gert allt.