Morgunblaðið - 12.05.2001, Qupperneq 67

TÓNLISTARHÁTÍÐIN AllTomorrow’s Parties var hald-in í þriðja sinn dagana sjötta
til áttunda mars í sumarleyfisstaðn-
um Camber Sands sem kúrir við
strendur Englands, nálægt bænum
Rye. Ólíkt flestum tónlistarhátíðum
þurfa gestir ekki að kúldrast í sveitt-
um tjöldum í drullubomsunum sín-
um, heldur eru þeim úthlutaðir svo-
kallaðir „chalets“ sem eru nokkurs
konar skálar í fjölbýli þessa vinalega
fjölskyldustaðar. Stemmningin þeg-
ar líða tók á helgina var ef til vill ekk-
ert sérstaklega fjölskylduvæn eftir
samfellda viðveru tónleikahungraðra
ungmenna sem dreif að hvaðanæva
en þá mátti alltaf bregða sér í blak á
ströndinni og endurheimta ferskleik-
ann í hafgolunni.
Valið var Tortoise
Bandaríska hljómsveitin Tortoise
sá um að velja hljómsveitirnar á All
Tomorrow’s Parties í ár en í fyrra var
það Mogwai og þar áður Belle and
Sebastian. Það er sumsé hefð fyrir
því að eitthvert eðalband skrifi sinn
óskalista yfir þær hljómsveitir sem
það langar mest að sjá á einni helgi.
Undirrituð missti því miður af belg-
ísku pönksveitinni The Ex, enda var
hún fyrst á svið á föstudeginum. Hinn
stórglæsilegi sýrubelgur, Sun Ra og
hans Arkestra átti því heiðurinn af
fyrsta tónlistaratriðinu sem bar fyrir
augu mín og eyru. Hljómsveitin var
ef til vill upp á sitt besta á sjöunda
áratugnum, en glæsilegir pallíettu-
búningarnir bættu svolítið upp fyrir
þreytulega tónlistina. Spilagleðin var
á sínum stað en æskufjörið aðeins
farið að fölna.
Það sem stóð líklega helst upp úr á
föstudagskvöldinu var Tortoise þótt
ég efist reyndar ekki um að þeir hafi
átt betri daga í lífinu. Kannski á ekki
nógu vel við tónlistina þeirra að spila í
jafnstóru rými og stóra svið ATP er í.
Hvað sem því líður, var virkilega
gaman að sjá þá sigla í gegnum nýju
lögin af geislaplötunni Standards í
bland við eldri, á dillandi víbrafóns-
kútunum sínum sem einn maður.
Franskt sinnepspopp
og Whitney Houston
Trompetþeytandi, mexíkanskur
„mariachi fílíngur“ Calexico kom
hressilega á óvart á laugardagskvöld-
inu. Það var sem sjálfur Tom Waits
væri mættur í húsið með alla sína
fjölskyldu og stóra flösku af tequila,
slíkur var beljandi krafturinn frá hin-
um hátt í tíu Calexico-mönnum. Ég
tók mér stöðu uppi á stól frekar ná-
lægt sviðinu til að njóta dýrðarinnar
sem mest og best, en varð fljótlega að
yfirgefa stólinn til að geta tekið al-
mennilega til við dansinn. Kunnugleg
pía í svartri kúrekaskyrtu læddist
upp við hlið söngvarans, Joey Burns,
undir lok tónleikadagskrár Calexico
og leið auðsjáanlega ekki mjög vel
þar. Með hendur fyrir aftan bak gerði
hún nokkrar atlögur að hljóðneman-
um en virtist alls ekki kunna nógu vel
við hann. Síðar sama kvöld hitti ég
kúrekastúlkuna og fann mig knúna til
að ræða við hana um það hvernig
henni hefði liðið þarna uppi á sviðinu.
Hún játaði að hún hefði verið afskap-
lega óörugg með Calexico, enda væri
hún vanari að syngja með annarri
hljómsveit. Það kom svo í ljós að kú-
rekastúlkan var engin önnur en Mary
Hansen úr Stereolab en hún var
komin á hátíðina til þess að þeyta
skífur ásamt hljómsveitungum sín-
um. Franskt sinnepspopp, Kraftwerk
og Whitney Houston fóru um fóna
Stereolab seint á laugardagskvöldinu
og blandaðist ljúflega. Það var svolít-
ið óvenjulegt að heyra þessa tónlist í
myrkri klúbbastemmningunni um-
hverfis kjallarasvið ATP seint um
kvöld en kannski var það nógu skrítið
til þess að virka.
Fullmargar hljómsveitanna af
óskalista Tortoise voru í núðlurokk-
inu (spunadjass-rokki) og eftir hnefa-
fylli af slíku var sykursætt vinapopp
Yo la Tengo meira en velkomið, en
sveitin sú átti leik á sunnudagskvöld-
inu. „Watching birds, it never fails to
please,“ söng Georgia Hubley angur-
værri röddu á meðan hún lék mjúk-
lega á trommurnar og að laginu
loknu kallaði gítarleikari sveitarinn-
ar, Ira Kaplan, yfir salinn: „Allir sem
lesa Wire segið hóóó, allir sem lesa
Mojo segið hóóó.“ Og það var sem við
manninn mælt, áheyrendur skiptust
snyrtilega í lesendur tímaritsins The
Wire annars vegar og Mojo hins veg-
ar. „Ahhh, mig hefur alltaf langað til
að gera þetta,“ sagði Kaplan og taldi
svo í næsta lag.
Skotarnir í Boards of Canada áttu
greinilega fríðan fylgishóp meðal
gesta hátíðarinnar, enda skríkti
hressilega í mannskapnum í hvert
sinn sem tilheyrandi myndbönd birt-
ust á tjaldinu fyrir aftan dúettinn og
létu uppi um hvert næsta lag væri.
Myndböndin voru misgóð, sum öm-
urleg en tónlistin sjálf var virkilega
áhrifamikil. Hver einasti smellur,
dynkur og skrölt var á sínum stað og
endurómandi, seigfljótandi laglín-
urnar streymdu yfir og allt um kring
– kannski svolítið eins og í skýja-
nuddpotti? Það sem ég fann Boards
of Canada helst til foráttu, var hversu
lítið lifandi flutningur tónlistarinnar
sjálfrar var. Hún hljómaði nákvæm-
lega eins og á plötunum þeirra, enda
gerðu þeir lítið annað við lögin en að
hljóðblanda örlítið í þeim.
Hugað að næsta ári
Allt annað var uppi á teningi
Autechre sem sýndu í verki að það er
vel hægt að flytja raftónlist á lifandi
hátt þannig að heyrist að verið sé að
fremja tónlistina á augnablikinu sem
hún er flutt á, en ekki að einungis sé
þrýst á „play“-hnappinn og látið þar
við sitja. Hrynhugsun Autechre og
forritun verður að teljast með því
metnaðarfyllra sem gerist í dag,
manni verður einfaldlega illt í hnjá-
liðunum af því að ímynda sér hvernig
þeir fara að þessu drengirnir.
Mánudagsmorgunninn eftir All
Tomorrow’s Parties var tómlegur
eftir allt fjör helgarinnar, en sem von
var sveimuðu allar veislur morgun-
dagsins í loftinu og ekki annað að
gera en að festa sér tafarlaust miða
fyrir næsta ár, þá sem hljómsveitin
Shellac sér um að velja böndin.
Sandkassastemmning á ströndinni.
Ljósmynd/Kristín Björk
Sun Ra messar yfir hátíðargestum.
Skýjanuddpottar
morgundagsins
Jaðartónlistarhátíðin All Tomorrow Parties var haldin í þriðja sinn
á dögunum. Kristín Björk Kristjánsdóttir var á staðnum og sá
og heyrði listamenn á borð við Tortoise, Calexico, Boards of
Canada, Autechre, Yo La Tengo, Sun Ra and his Arkestra,
Lambchop, Sea and Cake og Televison leika listir sínar.
Ef augnaráð væri banvænt – John McEntire, Tortoise-maður
á ferð um víbrafóninn.
Yo La Tengo-hjónin.
Tónlistarhátíðin All Tomorrow’s Parties í Englandi
FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. MAÍ 2001 67
Sixties
Gestasöngvari Rúnar Örn Friðriksson
Vesturgötu 2, sími 551 8900
AT
HNýr
léttu
r
m
atseðill
EUR
OVI
SIO
N-
STE
MM
NIN
G