Morgunblaðið - 19.05.2001, Qupperneq 67

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. MAÍ 2001 67
Hálft í hvoru
Vesturgötu 2, sími 551 8900
Nýr matseðill,
léttir og spennandi réttir
ÞAÐ er fátt skemmtilegra í þess-
um heimi en að heyra í nýjum og
frumlegum hljómsveitum. Því miður
vill oft verða að nýjar hljómsveitir
ráði illa við verkfærin sín, þrátt fyrir
allan ferskan andblæ og furðulegu
hugmyndir. Jafnframt sem reynslu-
skortur plagar þær gjarnan.
Á sama hátt eru reyndir og hæfi-
leikaríkir hljóðfæraleikarar oft annað
hvort komnir út í of framúrstefnulega
hluti eða eru bara út í horni að dútla
sér við að spila gamla djass- og rokk-
slagara sjálfum sér til ánægju. Þó slík
hegðun sé vissulega í allra besta lagi
þá er það sjaldan uppskrift að
ánægjulegri tónlistarupplifun ann-
arra.
Því var það mér mikil ánægja að sjá
þetta kvöld sveitina Kuai sem sam-
einar frumlegar lagasmíðar við
einkar vandaða spilamennsku.
Prince Valium spilaði fyrstur og
verður að segjast að hann og hin
makalausa eins manns sveit Skurken
eru að gera mjög fallega og áhrifaríka
raftónlist. Tónlist Prince Valiums
verður helst líkt við Warp. Ég veit að
þessi samlíking er orðinn frekar
þreytt en því miður er þetta alltaf það
fyrsta sem sprettur upp í hugann
þegar maður heyrir lágstemmda og
seiðandi tölvutóna í þessum dúr. En
Prince Valium var ekki að gera nógu
mikla lukku þetta kvöld. Tónlistin var
róleg, sviðsframkoman daufleg og
auk þess var farið að líða á kvöldið.
Frammistaða hans varð full lang-
dregin fyrir vikið og áhorfendur urðu
ansi eirðarlausir eftir því sem leið á
tónleikadagskrána. Það er nefnilega
þannig með tölvutónlistarmenn að
þeir missa nær enga orku á sviði, eru
með heilu haugana af lögum tilbúna
og til þess að stöðva þá þarf yfirleitt
að brenna þá af lyklaborðinu með gló-
andi sígarettu eins og blóðsugur til
þess að þeir spili ekki áfram að eilífu.
Næstir stigu á svið syfjulegu, kaffi-
sötrandi piltarnir í Kuai og virtust
lifna allir við þegar þar var komið.
Þeir léku sér með hljóðfærin eins og
handóðir simpansar, nýbúnir að fá
orrustuþotu í fermingargjöf.
Framúrskarandi hljóðfæraleikar-
ar, gegnsósa af hæfileikum í huga
jafnt sem hönd. Og ekki skemmdi
hröð keyrsla og lífleg sviðframkoman
fyrir. Trommarinn og bassaleikarinn
voru glerþéttir, skiluðu sínu og gott
betur þó þeir hafi ekki verið að standa
í neinum 10 mínútna sólóum. Það var
líka eins gott því þetta hefði orðið full
ruglingslegt ofan á þann skrautlega
og kröftuga gítarleik sem streymdi
frá gítarleikurunum tveimur. Kuai
spiluðu fyrst og fremst flókið og töff
rokk til blands við djasstóna, þó það
væri ekki enn komið út í það sem t.d.
Tortoise eru að gera. Þeir voru líka
sem betur fer lausir við þau tilbreyt-
ingarlausu síðrokks áhrif sem alltof
margar íslenskar sveitir eru búnar að
festa sig í. Eftir uppklapp tóku þeir
svo eitt besta lagið sitt.
Kuai eru nýkomnir á neðanjarðar-
markaðinn en strax er óhætt að stilla
þeim upp í fremstu röð við hlið hinna
lítt þekktu, en frábæru, íslensku jað-
arrokksveitunum; Úlpu, Singapore
Sling, Sofandi og Manhattan.
Prince Valium er á réttri braut tón-
listarlega séð en þarf að vera tilbúinn
að stytta dagskrá sína eftir aðstæðum
hverju sinni. Að öllu öðru leyti var
þetta hið ánægjulegasta Stefnumót ...
svona hamingjulega séð.
Blóðsugur og
handóðir simpansar
TÓNLIST
T ó n l e i k a r
Kuai og Prince Valium,
þriðjudaginn 15. maí.
GAUKUR Á STÖNG
Ljósmynd/Örlygur Örlygsson
Hljómsveitin Kuai á sviðinu.
Ragnar Egilsson
ÁRLEGA halda nemendur í Ljós-
myndaskóla Sissu sýningu á verk-
um sínum. Árangur níu mánaða
stanslausrar vinnu, hugmynda-
vinnu, vinnu við myrkur, vinnu við
ljós. Þetta árið eru þau fimmtán
sem bjóða ykkur velkomin að
Laugavegi 25, 3. hæð kl. 16 - 19 í
dag. Sýningin verður opin alla
daga á sama tíma til og með 27.
maí.
Þau tileinka sýninguna minn-
ingu Kristínar Gerðar Guðmunds-
dóttur sem var einn nemandanna
en hún lést í apríl sl.
Að fanga fólk
Boðskort nemendanna er for-
vitnilegt. Það er í formi lítillar
bókar með myndum af hinum ýmsu
beru líkamspörtum nemendanna.
„Voruð þið að mynda hvert ann-
að?“ spyr blaðamaðurinnHeiðdísi
Hrafnkelsdóttur ljósmyndanema.
„Já, það gerðum við,“ segir
Heiðdís og hlær, en viðurkennir að
hún hafi nú ekki verið alltof tilbúin
til að hátta sig fyrir myndavélina.
„Þessar myndir verða ekki á sýn-
ingunni. Hver og einn velur sínar
myndir sjálfur, rammar þær inn og
hengir upp, auk þess sem „portfól-
íurnar“ okkar liggja frammi.“
Heiðdís segist mest hafa tekið af
landlagsmyndum í lit í gegnum tíð-
ina, en nú sé hún að láta gamlan
draum rætast að læra ljósmyndun.
„Í skólanum kynntist ég svart/
hvítum myndum og portrett
myndatöku, og mér finnst ég hafa
uppgötvað svo mikið af nýjum
hlutum.
Nú er ég mikið að stúdera fólk
og reyna að fanga það á rétta
augnablikinu, en hef enn ekki
myndað mér neina stefnu. En ég
hef áhuga á halda áfram og fara
jafnvel í skóla erlendis.“
Góður undirbúningur
Nokkrir nemendanna eru þegar
að undirbúa umsókn í skóla er-
lendis, en skólinn hefur fengið á
sig það orð að vera frábær und-
irbúningur fyrir skóla erlendis. Öll
grundvallaratriði ljósmyndatækni
eru kennd og þjálfuð upp, stans-
laus hugmyndavinna er í gangi
auk þess sem verk snillinga ljós-
myndasögunnar eru skoðuð í bak
og fyrir.
„Það var rosalega gaman að
læra að framkalla og prenta upp.
Mér fannst það skemmtilegast“
segir Heiðdís.
Kennslan fer þannig fram að
auk Sissu koma fremstu ljósmynd-
arar landsins í heimsókn og setja
nemendum fyrir verkefni á því
sviði ljósmyndunar sem þeir halda
fyrirlestur um.
„Við leystum verkefnin svo sam-
kvæmt eigin smekk, hugmynda-
flugi og áhugasviði. Og þótt öllum
hafi verið sett fyrir sama verk-
efnið, þá var frábært að sjá útkom-
una því myndirnar urðu svo ótrú-
lega fjölbreyttar,“ segir Heiðís og
lofar að það verði einmitt styrkur
þessarar sýningar sem allir eru
velkomnir á.
Nemendur Ljósmyndaskóla Sissu sýna verk sín
Ljósmynd/Ólafur Jóhann Harðarson
Þetta er vinur hans Ólafs Jóhanns.
Ljósmynd/Magnús Viðar
Magnús Viðar tók mynd
af pabba sínum.
Ljósmynd/Pétur Örn
Svona sér Pétur Örn kærustuna sína, Elínu Ösp.
Ótrúlega
fjölbreytt-
ar myndir