Réttur - 01.10.1949, Síða 53

RÉTTUR
245
Slík skilyrði gat Alþsb. ekki látið setja sér og sendi
því engan fulltrúa.
ALÞJÓÐASAMBANDIÐ
OG MARSHALLÁÆTLUNIN
Eitt skýrasta dæmið um tilraunir þeirra félagsnna til
að nota Alþjóðasamb. til framdráttar utanríkisstefnu
Bandaríkjanna og Bretlands, er afstaða þeirra til Mars-
halláætlunarinnar. Nokkrum vikum eftir að Marshall-
áætlunin kom fram, var haldinn fundur með verkalýðs-
málaráðunautum bandarísku sendisveitanna í Evrópu.
Fundur þessi var haldinn í Sviss og á honum voru mættir
auk áðurnefndra, Irwing Brown frá A. F. L., Michael
Ross og Elmer Cope frá C. I. O., sem þá var nýlega
orðinn aðstoðarritari Alþsb.
Á þessum fundi var það samþykkt að C. I. O. skyldi
leggja áherzlu á að fá Alþsb. til að taka afstöðu með
Marshalláætluninni, en tækist það ekki, skyldi C. I. O.
gangast fyrir klofningi á Alþsb.
ítrekaðar tilraunir voru svo af þeirra hálfu gerðar til
þess að fá Alþsb. til að taka afstöðu með Marshalláætl-
uninni, þó vitað væri, og þá kannske einmitt þess vegna,
að mjög skiptar skoðanir voru um afstöðuna til hennar,
og sú afstaða var fyrst og fremst einkamál þeirra lands-
sambanda er hlut áttu að máli.
Þó var að síðustu látið undan þeim og málið sett á dag-
skrá framkvæmdanefndar í apríl, en þá var áhugi þeirra
fyrir því úr sögunni, og ruku þeir til og boðuðu til ráð-
stefnu verkalýðsfélaga Marshalllandanna í marzmánuði.
Af þessu má það vera ljóst að tilgangur þeirra var að-
eins sá að nota málið til að auka sundrung innan Alþsb.,
fyrst þeim ekki tókst að beita því fyrir stríðsvagn Banda-
ríkjanna.