Réttur - 01.05.1933, Qupperneq 54

það, hlyti auðvaldsmenning Þýzkalands sjálf að far-
ast, því að í gapastokk hinnar miðaldarlegu galdra-
trúar, í klóm hins tryllta þjóðernisofstækis er engin
þróun möguleg, og því ekki heldur hin borgaralega.
Þessi galdratrú er ósamrýmanleg nútíma tækni og
iðnaði. Þetta tryllta þjóðernisofstæki hlýtur að leiða
út í styrjaldarhrun. Það steig ekki pappírsreykur upp
af bókakestinum, sem kveikt var í úti fyrir háskól-
anum í Berlín, heldur lagði þaðan rotnunardaun
hinnar grotnandi þýzku borgarastéttar.
En hversu geyst sem fasisminn fer, nær hann aldrei
tilgangi sínum. Iðnaðarleg og félagsleg þróun Þýzka-
lands er komin lengra áleiðis en svo, að henni verði
snúið til miðaldarástands, þótt aldrei nema beitt sé
til þess eldi og sverði. Sú þróun hefir skapað þjóðfé-
lagsöfl, sem bylta þeirri miðöld, sem reynt er að end-
urlífga. Hið tryllta æði, sem knúði fasistana til hinn-
ar dæmalausu bókabrennu, er sönnun um veikleika
þeirra, en ekki styrk. Þeir fremja ódæði, því að í
ódæðum einum sjá þeir björgunarmöguleika. Þetta
ódæði sýnir hverjum einum, sem lætur sér nokkurs
skipta menningu þjóðanna, öllum, sem unna andleg-
um verðmætum, hvar björgunar er að leita fyrir and-
ann, hvar krafturinn býr, sem bjarga mun arfi
Fichte’s og Hegel’s, Helmholtz og Háckel’s út úr
brennulogunum. Það er sami krafturinn og verndar
arf Marx’ og Engels’ fyrir villimennsku nútímans og
staðfestir sannleikann í orðum Marx’, að verkalýðs-
hreifingin þýzka verði arftaki hinnar klassisku þýzku
heimspeki.
Almenningsálitið í Sovétríkjúnum lætur ekki bálið,
þar sem brennd voru verk hinnar framsæknu þýzku
hugsunar, varpa eitt augnablik gleymsku yfir það,
sem mannkynið á liðnum tímum á þýzkri menningu að
þakka. Almenningsálitið í Sovétríkjur.um trúir því
ekki eitt augnablik, að með bókabrennunni nóttina
milli hins 10. og 11. maí hafi glatazt hæfileiki Þjóð-
118