Réttur - 01.05.1933, Qupperneq 64

Gramsci, hinn ágæta kommúnistaleiðtoga, til bana,
með því að neita honum dauðveikum í illum fanga-
klefa um sjúkrahúsvist. Og í Þýzkalandi vofir dauða-
dómur og gálgi yfir Torgler og þrem ágætustu for-
ingjum bulgarska verkalýðsins, þar á meðal Dimitr-
ov, sem um áratugi hefir verið leiðtogi byltingarsinna
í Bulgaríu.
Aðeins hin voldugasta mótmælahreyfing allrar al-
þýðu getur frelsað alla þessa forvígismenn hinna
undirokuðu í heiminum frá vísum dauða. „Rauða
hjálpin“ hefir þegar gengist fyrir almennri baráttu
til þessa. íslenzki verkalýðurinn þarf einnig að taka
þátt í þessari alþjóðlegu baráttu.
í Austur-Asíu hafa nú Japanir tekið Peking og
Nanking-stjórnin gefist upp á smánarlegasta hátt.
Er viðbúið aðl japanska hervaldið færist nú í auk-
ana, en efamál hvort það þorir strax að halda lengra
suður á bóginn af ótta við Bandaríkin, og þá eins
líklegt að það hyggi til að framkvæma þann hluta
drottnunarstefnu sinnar, sem hlýtur almenna hylli
heimsauðvaldsins, — að ráðast á Sovétríkin.
En þar er rauður her, sem tekur öðruvísi á móti
en sviknir, hálfvopnaðir, kínverskir hermenn. I Sov-
étríkjunum heldur nú uppbyggingin áfram af fylsta
krafti. Stalin hefir nú þegar lýst því yfir í ræðu, að
næsta sporið hvað landbúnaðinn snerti sé að gera
sameignarbóndann efnaðan. Og verkalýðurinn fylkir
sér einbeittar um stjórnina en nokkru sinni fyrr. —
Skemmdarvargar auðvaldsins ná engum tengslum við
hann. Og þeir, sem áður misstu trúna á hina hröðu
þróun Sovétríkjanna og brugðust flokknum, viður-
kenna nú villur sínar og beiðast inngöngu (Sinovéf,
Kamenéf).
Sovétríkin eru orðin ósigrandi, — en styrkleikur
þeirra er samt fyrst og fremst að verkalýður allra
landa þekki skyldu sína gagnvart þeim og heims-
byltingunni.
128