Réttur - 01.06.1939, Qupperneq 30

þaí>, J>á het'ði saga Alþýðuflokksins ekki orðiS sá sorg-
arleikur, sem hún varS 1937 til 1939.
En þessi tilfinning um vald flokksins steig þeim til
höfuSs. AlþýSublaSiS lenli úl í hinni örlagaríku ein-
angrunarstefnu gorgeirsins, sem leiddi flokkinn í villu
og svíma um krafL hans og skilyrSin lil aS vinna viS.
Eitl skref var sligiS og auSsjáanlega meint í rétta átt.
I’aS var að hindra, aS Jónas yrSi ráSherra 1934. ’íms-
nm AlþýSuflokksforingjunum var orðiS ljóst aS visti
hætta stafaSi af honum, en fæstum þeirra var ljóst
hve luettulega pólitík hans þegar hafSi leikið flokkinn,
— svo þeir vöruSu sig nokkuð á persónunni — til að
byrja með, — en alls ekki á pólitík hans. Og aSeins
hjá örfáum mönnum AlþýSuflokksins var á I>essu
skeiSi til skilningur á, hverja nauðsyn bar lil aS byggja
upp sósíalistiska verkalýSshreyfingu að neSan, enda
var það óhugsandi án samvinnu og sameiningar við
Kommúnistaflokkinn. Og J>aS þurfti meiri framsýni
<>g djörfung lil að beita sér fyrir slíkri pólitík einmitt
á uppgangsskeiSi AlþýSuflokksins, en ]>á var enn til
í forustu lokksins.
Hinsvegar voru í rauninni meS kosningasigri Al-
þýðuflokksins 1934 og samfylkingarpólilík Konnnún-
istaflokksins 1935 skapaSar hlutlægar forsendur fvrir
J>ví, að verklýðsJireylingin yxi Jónasi yfir höfuS og
bryli af sér bönd lians í krafti valdsins, sem Alþýðu-
flokkurinn var orSinn, og marxismans, sem Kommún-
islaflokkurinn var að ala verklýSssléltina upp i, — el
lekist hefði að steypa þessu tvennu saman. Slíka sam
steypu sá Jónas að varð aS hindra um fram allt. Ilan.i
'hófst því handa um aS brjóta niSur vald AlþýSufLpklís
ins og afslýra því, að AlþýSul’Joldíurinn og Kommún-
isloilokkurinn sameinuSu krafta sina á nokkurn hát.
Rak hann ineS því í senn hefndarpólitík fyrir sjálfan
sig og þá valdápólitík, sem var rauSi J>ráSurinn í öllu
kerfi hans.
Einangrunarmennirnir í AlþýSuflokknum, mennirn-
110