Réttur - 01.06.1939, Qupperneq 45

Getur burgeisastétt, — sem heí'ur eins hæpna þjóÖ-
félagslega afstöSu eins og sú íslenzka og hefur í raun-
inni fyrirgert rétti sínum til aö ráða hér lengur, —
getur hún óskað sér betri vopna, hvað tækni og kenn-
ingar snertir, en þessara, sem Jónas fær henni upp í
hendurnar? Verður ekki að álíta, að hún fái þau ódýrl
með því t. d. að gera hann aö íorseta 1943?
En hvað verður þá um flokkana, sem Jónas hefur
byggt þetta keri'i upp meö og í'leytt hafa honum þann-
ig áfram, Framsókn og Alþýðuí'lókkinn? Og mennina,
sem með honum hafa starfað að þessu? Flokkana með-
höndlar hann nú þegar sem htiðarklára, sem eins vel
megi slá af, er þeir hafa unnið honum sitt gagn, — og
enn sem komið er viröast mennirnir, sem flokkana
skipa, ekki hafa mikið við þá meðferS að alhuga. „Fjóð-
stjórnar”-myndunin var andlegt banahögg fyrir þessa
flokka, en líkami þeirra getur auðvitað tórað lengi enn
sem einskonar afturganga — eins og algengt er i póli-
tík. Margt er þaS þó, sem bendir til, aS „inngangan í
sláturhúsiS” sé nær fyrir þá en flestir hyggja.
PaS kemur greinilega í ljós, þegar athugaS er
hvernig Framsóknar- og AlþýSuflokksmenn bregöast
við „þjóðstjórninni”, hvílíkt afreksverk Jónas frá
Hriflu hefur unniS íslenzku burgeisastéttinni méS með-
ferS sinni á ýmsum, fyrrum efnilegustu mönnum
vinstri hreyfingarinnar. PaS er almennt hlutverk
vissra borgaralegra uppeldisstofnana í auðvaldsskipu-
iaginu að ræna alþýöuna. beztu sonum hennar með því
að ijarla’igja þá henni og festa þá síSan í þjónustu rík-
is og yfirstéttar. Jónas hei’ur hinsvegar ra'kl þetta
starf meSvitandi meS dæmafáum árangri, — og er þaS
sagt til þess aS láta hann 'njóta sannmælis, þó þaS um
leið verSi íslenzkum menntamönnum til lásts.
Reynslan af þessari kerfisbundnu spillingu hefur
sýnt, að sameining tveggja eiginleika er frumskilyrðiS
til aS standast þessa hægu, seigdrepandi pólitísku siS-
125