Réttur - 01.06.1939, Síða 65

melOiðum og þaft má pína cÖra meÖ oísóknum lil aS
gefast upp. 1’aS er hægl að spilla ákveSnum samlökum
um líma og fjötra og kúga heilar sléttir með harSsnúnu
og lævísu valdakerfi um nokkurt skeiS. En þaS er ekki
iiægt, hvorki með svefnþorni blekkinganna né sleggju
aflurhaldsins aS drepa tilfinningu verkalýSsins fýrir
hagsmunum sínum né meSvitund Iians um mátl sinn
og hlulverk, er hann eiU sinn heíur öSlasl hana. Frels-
isþrá og rétllælistilíinning íslenzku alþýSunnar eru ó-
rjúfaiilega tengdar sjálísbjargarhvöt hennar og þess-
vegna eru þær óupprætanlegar. Og ]ni mun þaÖ valda-
keri'i ekki verSa langlífl, sem gerir líf alþýSunnái' ým-
ist aS endalausu striti, vonlausri leit eflir atvinnu eSa
eymdarlífi á bónbjörgum, en misbýSur réttlætislijfinn-
ing manns og hneppir frelsisþrá liins kúgaSa í ljötra.
I’egar islenzkur verkalýSur hefur átlaS sig til fulls á
mætti sínum og hlutverkinu, sem hans bíSur í sögu
þjóSai innar, — þegar fátækir bændur íslands, mennta-
menn og millistéttir hafa skiliS, aS þeim ber, hags-
muna og lnigsjóna sinna vegna, aS slanda viS hliS
verkalýSsins i frelsisbaráttu alþýSunnar, — þá mun
valdakerfi yfirstéttarinnar hrynja lil grunna Ivrir sam-
eiginlegum átökum vinnandi sléttanna, en alþýSan
aS lokum sjá fegurslu hugsjón sína rætasl: frjálsl,
samvirkt þjóSfélag, þar sem enginn maSur fær annan
kugaS. þai sem vinnandi sléttirnar njóla sjálfar á
vaxtanna af vinnu sinni í krafti raunverulegrar eignar
og yfirráSa sinna yfir framleiSslutækjunum og jörS-
inni. Óá uppsker íslenzka þjóSin aS lokum ávöxtinn af
áraluga starfi alþýSlegra frelsishreyfinga, ávöxtinn,
sem yfirráSastéttirnar í krafti ríkisvalds sins hafa gcl-
að svifl þær fram aÖ þessu.
145