Réttur - 01.06.1939, Qupperneq 94

loforð, nema liernaSaraðstoð Sovétríkjánna væri
áður tryggð. .. . ASeins sovéther getur komiS nógu
snemma á vettvang Lil aS hindra gersigrun pólska
hersins”. (Lloyd George í Sunday Express, 27. júlí
1939).
ASvaranir þessar i'rá því á vori 1939, er urðu skelfi-
legur veruleiki hauslið eftir, voru síSur en svo leynd-
armál. Pær voru fluttar svo áheyrilega, aS enginn
þurfti aí þeim að missa. Sú staSreynd, aS ekkert var
um Jiessar aSvaranir skeytt, er sönnun fyrir því að
eklci var í alvöru gerL ráS fyrir árekstri. Hjálparlof-
orSin áttu aS vera stjórnkænskubragS til aS Pýzka-
land yrSi viSráSanlegra, það virðist hafa veriS i’ull
vissa fyrir því, aS samningar tækjust við Pýzkaland
og þá einnig um pólsk-þýzku deiluatriSin. l3aS er skýr-
ingin á því, hve hernámi nazista á Danzig var tekiS
rólega og allra áhrifa neytt til að pólska stjórnin veitti
þar ekki viSnám.
Þegar nefnd brezku hernaSarsérfræSinganna kom
til Moskva, varS þaS ljóst, aS ekki var litiS á hernaS-
arviðnám gegn þýzkri innrás í Póllandi sem aSkallandi
veruleikamál, og þarafleiðandi var enginn sameiginleg-
ur grundvöllur fyrir stjórnarvöld Bretlands og Sov-
étríkjanna í þessu máli, þar sem sovétstjórnin taldi
þetta alvarlegt vandamál frá herstjórnarsjónarmiSi.
AuSvaldsstórveidin héldu aS þau væru bara aS færa
stjórnmálapeS til og frá. En stjómmálapeðin voru líf
heilla þjóSa.
Leíkur að eldi.
Allt það sama, sömu útreikningarnir — eSa rétlara
sagt reikningsskekkjurnar — kom greinilega fram i
samningunum viS Sovétríkin. Par var aldrei nein til-
finning i'yrir Jiví að nokkuð lægi á, né einlægur vilji
til aS mynda friSarbandalag. Annars hefSu boSi Sov-
174