Réttur - 01.06.1939, Síða 98

þeir aS at'sala sér heimsvaldaaðstöÖu sinni eða berjast.
1 tvo daga samt'leytl eftir aÖ lier Hitlers óö inn í Pól-
land reyndi Chamberlain að finna leiö úL úr þessu
sjálfskapaða öngþveiti. Hann var enn blindaður at’
draumum um nýja Múnchensætl, og vissi ekki að eng-
ir möguleikar á slíku voru lil lengur. Hann fálmaði
eftir hálmstráum, sem hvergi voru framar. Rifrildis-
fundurinn í neðri málstofunni kvöldið 3. september.
og hinir óðagolslegu úrslitakostir morguninn eftir var
aðeins lokatjáningin á hinni algeru uppgjöf Chamb-
’erlainstefnunnar.
Pessi tveggja daga Löf varð lil þess eins að þýzku
skipin kæmust lil hafnar og kafbátar nazistanna
gætu tekið sér stöðu úl í rúmsjó. Það var síðasta
gjöf Chamberlains lil þjóðar sinnar á aðfarastundum
styrjaldarinnar. Sömu mennirnir, sem neituðu að
slanda við hlið friðarríkjanna í Evrópu þegar gengi
þeirra var mest („af ótta við styrjöld”, „viðnám
gæti þýtt styrjöld”), ekki vildu berjast með lýðræðinu
á Spáni og í Tékkóslóvakíu, sömu mennirnir sem ekki
l’engust lil að berjast með Tékkóslóvakíu alvopnaðri til
að stöðva framsókn fasismans, og hinn volduga her
Sovétrikjanna sem lóð á vogarskálunum, urðu nú að
berjast með liið fúna og ramskekkta fasistaríki, Pól-
land, sem sinn eina bandamann, — urðu þegar á
reyndi að leiða þjóðir Bretlands og Erakklands ein-
angraðar gegn hernaðarbákni nazismans. I5að varð ár-
angurinn af stjórnkænsku Chamberlains.
Heímsvaldasfyrjöld.
En hver verður þá aistaða alþýðunnar, afstaða hins
andíasistiska verkalýðs í Bretlandi og Frakklandi, til
þessarar styrjaldar, sem háð er við skilyrði þau, er
Chamberlain þóknaðist að velja, en ekki þau, er vér
hei’ðum kosið. Enda þótl slyrjöldin sé gegn Hitler.
178