Réttur - 01.01.1968, Blaðsíða 43

BOB DYLAN:
SPUBÐU MIG EI
Spurðu mig ei hvort ég ætl’ ekki senn
að yrkja minn fagnaðarbrag
um mannanna göfgi og mannanna reisn
og mannanna bræðralag.
Spurðu mig ei hver þann gálga fær gjört
sem gnæfa mun hæst í dag.
Ég get ekkert um það sagt þér, sonur minn,
því svarið veit aðeins vindurinn.
Spurðu mig ei um það ágæta fólk
sem allsnægtum fagna má,
en þykist ei vit' um þann langsoltna lýð
sem lagzt hefur glugga þess á.
Spurðu mig ei hve mörg augu það þarf
og eyru að heyra og sjá.
Ég get ekkert um það sagt þér, sonur minn,
því svarið veit aðeins vindurinn.
Spurðu mig ei um það blökkumanns barn,
sem bölvun í tannfé hlaut
og gengur að sofa sérhvert kvöld
með sorgin' að rekkjunaut.
Spurðu mig ei hvort algóður Guð
beri ábyrgð á kvöl þess og þraut.
Ég get ekkert um það sagt þér, sonur minn,
því svarið veit aðeins vindurinn.
43