Réttur - 01.01.1968, Qupperneq 58

áttað sig til fulls á gildi þeirra raka, —
en það kann visulega að taka nokkurn tíma
að vekja han til meðvitundar um þau.
Nokkur þessara raka eru eftirfarandi:
VERÖLD
Á BARMI KJARNORKU-
STYRJALDAR
1. — Auðmannastétt Bandaríkjanna, for-
ystustétt auðvaldsheimsins, getur hvenær sem
er sprengt heiminn í loft upp, tortímt verka-
lýðnum og mannkyni öllu, ef hún er eigi
svipt völdunum. Mannkynið stendur á gjár-
barmi eyðileggingarhyldýpis, meðan það
stríðsgróðavald ræður ríkjum, sem unnið get-
ur voðaverk á veröldinni hvenær sem er. Við
munum vitstola hermálaráðherra USA, Forr-
estal, — við sáum hve nærri Goldwater
komst forsetavaldi, — við munum Kúbu-
kreppu 1962, — við grunum C.I.A. um hvert
hryðjuverk eftir annað til að láta heims-
drottnunardraum bandarísks auðvalds ræt-
ast, jafnvel þó teflt sé á tæpasta vað og heims-
styrjöld geti hlotizt af þá og þegar. Við
vimm að vart mundi C.I.A. hika við for-
setamorð síns eigin lands, til að ryðja of-
stækisöflunum braut. — Og við sjáum morð-
æðið hjá þessu hervaldi í Vietnam og verð-
um þessvegna að trúa því til alls ills, ef
það bara getur og þorir. — Verkalýðurinn
þarf að taka völdin af auðmannastétt Banda-
ríkjanna, til þess að tryggja líf sitt og ann-
arra á jörðunni. Hann hefur máttinn til þess,
strax og augu hans opnast fyrir nauðsyninni.
Og í þessu máli lífs eða dauða á verkalýður-
inn þorra menntamanna, ekki sízt stúdenta,
að virkum bandamönnum og fjölda annars
fólks.
EFNAHAGSLEG
ÖSTJÓRN
2. — Auðmannastétt heims — eða rétt-
ara sagt mestu og framsýnustu efnahagssér-
fræðingar hennar — hafa vissulega lært mik-
ið af marxismanum, einkum skilgreiningu
Marx á þróunarlögmálum auðvaldsskipu-
lagsins, sérstaklega eftir að heimskreppan
skaut allri auðmannastétt jarðar skelk í
bringu. I krafti þeirrar þekkingar hefur auð-
mannastéttinni tekizt að draga mjög úr
„dýpt" hinna reglubundnu kreppna, komast
furðu fljótt út úr öldudölunum og jafnframt
hefur auðmannastéttinni skilist að skynsam-
legt sé að draga úr þjóðfélagslegum afleið-
ingum þeirra með ýmsum félagslegum um-
bótum (atvinnuleysistryggingum o.s.frv.).
En þrátt fyrir þetta, fer því fjarri að auð-
valdið hafi náð tökum á þróun efnahags-
lífsins. Það eru margs konar hagsmunaárekstr-
ar innan auðmannastéttar heims út af beit-
ingu aðferðanna, til að reyna að bjarga. Tök-
um aðeins dæmið af heimskreppu dollarsins
nú. Orsök hennar er þessi:
Bandaríkin hafa í krafti pólitískrar drottn-
unar sinnar eftir stríð knúð það fram að doll-
arinn er viðurkenndur sem heimsmynt, jafn-
gildi gulls, og raunverulega skráður á miklu
hærra gengi en kaupgildi hans er. I krafti
rangrar gengisskráningar kaupa bandarískir
auðmenn fyrirtæki Vestur-Evrópu fyrir rúm-
lega hálfvirði og bandarískir ferðamenn vör-
ur og þjónustu í Evrópu fyrir hálfu lægra
verð en heima. Fjármálastjórn Bandaríkj-
anna getur með útgáfu dollaraseðla gefið á-
vísanir á eignir annarra þjóða. Þetta er allt-
saman skipulagt rán — í rauninni. Þegar
svo óstjórnin á fjármálum Bandaríkjanna er
slík sem Víetnamstríðið ber vott um, rísa æ
fleiri gegn því að láta Bandaríkjastjórn gefa
ávísanir á eignir sínar og við bætast svo
58