Réttur - 01.01.1968, Qupperneq 67

hirða bandarísk auðfélÖg stöðugan
arð frá ríkjunum í rómönsku Ame-
ríku, 4000 dollara á mínútu,’ 5 milj-
ónir á dag, 2 miljarða á ári. Fyrir
hverja þúsund dollara sem hirtir eru
er skilið eftir eitt lík. Þúsund doll-
arar á lík, fjögur lík á mínútu.«‘
Úr Kúbubók
Maenúsar Kjartanssonar.
60% - 6%
,,Á því skeiði mannkynssögunnar
sem við lifum nú, hefur bandarískur
kapitalismi gerzt megin uppspretta
arðráns og kúgunar í heiminum.
Bandaríkin eiga og ráða yfir nálega
60% af náttúruauðlindum jarðar, en
þau hafa ekki innan landamæra
sinna nema 6% jarðarbúa. Þetta er
höfuðástæðan fyrir hungri og eymd
sem nálega % hluta mannkynsins
búa við. Til þess að vernda þetta
grimmilega arðránskerfi, hafa Banda-
ríkin komið á fót stríðsvél sem á sér
enga hliðstæðu."
Bertrand Russell.
Status quo
,,Ef við eigum að rísa sjálfkrafa
öndverðir hverri þeirri umbót sem
kommúnistar eru fylgjandi, er líklegt
að við snúumst á endanum gegn
hvaða umbótahreyfingu sem er, og
gerumst sjálfir bandingjar aftur-
haldsaflanna sem óska þess eins að
viðhalda status quo".
Fulbricht,
bandarískur ölduncadcildarþing-
þincmaður, 16. sept. 1965.
Þjóðfrelsi
„Þjóðfrelsi okkar er hætta búin,
meðan stórveldastefna er til í heim-
inum, meðan auðdrottnar ráða yfir
framleiðslutækjum stórþjóðanna og
nota fjármagn þeirra og hervald í
sína þágu, þegar þeim býður svo
við að horfa. Voldugir einokunar-
hringar, bankadrottnar og hervalds-
sinnar nútímans eru arftakar þeirra
sjóræningja, einokunarkaupmanna og
drottnara fortíðarinnar, sem áður
þjörmuðu að landi voru og komu
þjóðinni á heljarþröm**.
Einar Olgeirsson í l»jóðviljanum
17. júní 1944.
íhlutun
Hin bandaríska íhlutunarstefna í
Vesturheimi hefur ekki alltaf verið
færð í voðir hugmyndafræði „hins
frjálsa heims“. Smedley D. Butler,
sjóliðsforingi í „U.S. Marine Corps“
sá til að mynda ekki ástæðu til þess,
þegar hann rifjaði upp, á New Deal-
árunum, 30 ára þjónustu sina sem
„handbcndi kapitalismans1*, eins og
hann komst sjálfur að orði: „Ég
hjálpaði til við það, árið 1914, að
tryggja hagsmuni bandariskra oliu-
félaga í Mexikó og sérstaklega í
Tampico. Ég hjálpaði til viö það að
gera Haiti og Kúbu að vænlegum
féþúfum fyrir náungana í National
City Bank. Eg íór ásamt öðrum ráns-
hendi um hálfa tylft Mió-Ameríku-
rikja í hagnaðarskyni fyrir Wall
fc>treet“.
Common Sensc, nóv. 1935. Tilfært
af H. Apthckcr: American For-
eicn Diplomacy.
Erlend áþján
„Hér er verið að segja þér strið
á hendur, þér sem vilt berjast gegn
erlendri áþján, gegn erlendri fjár-
kúgun, þér sem vilt berjast fyrir lífi
þinu og tilveru, fyrir brauöi þinu,
íyrir fjölskyldu þinni. Og það er ekki
venja þegar á að segja einhverjum
stríð á hendur, að byrja á því að
semja við hann um hernaðaraðgerð-
ir. Þarna sjáiö þiö andlit auðvaldsins,
hins alþjóölcga auðvalds, nakið og
bert. Þaó treður á þingræðinu, það
litilsviröir lýðræðið, hvenær sem því
býður svo við að horfa að segja
launastéttum og alþýðu allri stríð á
hendur. Og það hefur sagt okkur
strið á hendur. Og okkar er að mæta
og berjast, berjast sem drengir góð-
ir . ..
Og í dag er hér ekki hnipin þjóð
i vanda. I dag er hér rik þjóð,
þjóð sem á nútima tæki til að sækja
gæði lands og sjávar, þjóð sem er
gáíuð og þjóð sem er menntuð.
Og ég spyr ykkur — hvort þetta
ofurefli, sem íslenzk verkalýðshreyí-
ing, islenzk alþýöa, Islendingar all-
ir eiga að mæta í dag, sé meira því
sem Islendingar áttu að mæta á
ökólabrúnni fyrir hundraö árum. Og
ég spyr, erum vér ættlerar sem ekki
getum staöið i þeim sporum, sem
þjóðin stóð í fyrir hundrað árum?
Erum vér ekki tilbúnir aö taka upp
baráttuna og mótmæla? Taka upp
baráttu allrar alþýðu, taka upp bar-
áttu allrar þjóðarinnar gegn erlendu
auövaldi og kúgunarvaldi? Sá hinn
mikli íslendingur, íslendingurinn
sem mælti hin frægu orð, „Vér mót-
mælum“, hann ritaði á skjöld: „Eigi
víkja«‘. Eru þeir meðal vor í dag,
sem vilja víkja? Ég segi ykkur, að
hver sá sem víkur, hann svíkur.
Hann er svikari við þjóð sína, menn-
ingu hennar, sjálfan sig. Allir, allir
undantekningalaust, eigum vér að
mótmæla, mótmæla erlendri kúgun,
mótmæla innlendum lögbrotum, mót-
mæla því auðvaldi, sem býður alþýðu
manna áþján, kúgun og hungur. Mót-
mælum allir sem einn! Vér mótmæl-
um allir!“
Sigfús Sicurhjartarson, á úti-
fundi 16. maí 1951.
Möskvinn lítill
„Hitt er allt annað mál, að það,
sem nú er farið fram á af hálfu
Bandarikjanna, er til muna minna
en áður var áformað, og allmiklu
minna er það, sem einstöku íslend-
ingar hafa látið sér um munn fara,
að rétt væri og skylt að veita þeim.
Þetta er stigmunur, en enginn eðlis-
munur. Það, sem máli skiptir, er, að
ef gengið yrði að þessum samningi,
þá erum við gengnir inn í hernaðar-
kerfi Bandaríkjanna og fastir þar
næstu árin, hvernig sem alþjóðamál
snúast, hver sem upp kann að koma
í utanríkispólitík þeirra. Hvort ítökin
eru mikil eða lítil, breytir engu um
þetta eðli og kjarnaatriði málsins.
Það er máske lítill möskvi, sem á-
formað er að brcgða um Reykjanes,
en netiö er stórt og við höfum sann-
arlega ekki mikla yfirsýn yfir það,
hvar það kann að verða dregið að
landi um það, er lýkur.
Sigurbjörn Einarsson á útifundi
í Reykjavík 22. sept. 1946.
Sál okkar
„Er það ekki fávíslegt og hlægilegt
að tala um baráttu okkar 140 þúsund
sálna, sem ekki eigum svo mikið sem
haglabyssu, við herveldi Bandaríkj-
anna með öllum sínum drápstækjum:
her, flota og kjarnorkuvopnum? Ég
fullyrði: Við cetum unnið sigur i
þessari baráttu við hið ægilegasta
hcrvcldi allra tíma og við munum
vinna þann sigur, aðcins ef við clöt-
um ckki sál okkar. Ég segi þetta
vegna þess, að nú eru aðrir tímar
í heiminum en nokkru sinni og við
eigum bandamenn sem eru miklu
voldugri en hin voldugu Bandaríki,
stéttarbræður okkar og systur um
víða veröld. Hættulecri en allar cyði-
legcincar í styrjöld væri það, ef við
glötum sál okkar, vitund og vilja
sem þjóð. Og þessi verðmæti getum
við varðveitt, þó við eigum ekki þau
vopn, sem Bandaríkin beita. Og með
þessum vopnum, sem munu reynast
meiri en öll múgmorðstæki Banda-
ríkjanna, munum við sigra, ef við
höldum lífi“.
Brynjólfur Bjarnason á útifundi
Sósíalistaflokksins í Reykjavík
16. maí 1951.
67