Réttur - 01.01.1979, Síða 11

sonum þeirra og hvað hann haíi áður
gert:
„Höfðingjum hefir hann hrundið úr hásælum
og hafið lítilmóflega, hungraða hefir hann fyllt gæð-
um og látið rfka tómhenta frá sér fara.“
(Lúk. 1. 52-53).
Og faðir Jóhannesar lofar drottinn
fyrir:
„frelsun frá óvinum vorum og úr höndum allra, er
oss hata.“ (Lúk. 1. 71).
Boðskapur sá, sem eignaður er J esú frá
Nasaret af þeim, sem gerst máttu þekkja
hann, er og ótvíræður í þessum anda,
svo sem upphaf fjallræðunnar hjá Lúk-
asi best vitnar um:
„Sælir eru þér fátækir, því að yðar er guðsríki.
Sælir eruð þér, sem nú líðið hungur, því að þér
munið saddir verða. (Lúk. 6. 20.21.).
Og Joað er ekki verið að vanda þeim
ríku kveðjurnar í þessari ræðu snilldar-
innar og ádeilunnar hörðu:
„En vei yður, þér ríku, þvf að þér hafið tekið út
huggun yðar.
Vei yður, þér sem nú eruð saddir, því að þér
munið hungur lfða." - (Lúk. 6.-24.25.)
Og jafnvel Jfeim ríku, sem vildu að-
hyllast boðskap hans, setti Jesús hin
hörðu skilyrði að „selja eignir sinar og
gefa fátœlmm", svo þeir gengu hryggir
burtu, J^ví þeir áttu „miklar eignir".
(Matt. 19,-21, 22.)
Allt mælir með Jjví að fyrirheitin, sem
Jfeim fátæku eru gefin, skuli rætast, þeg-
ar í j)essu lífi og svo að eilífu, — þótt svo
síðari túlkendur og ritarar guðspjallanna
hafi æ meir lagt áherslu á hið eilífa lífið:
Jesú-mynd Titians (tekin út úr stærri heild).
„Jesús sagði: „Saunlega segi ég yður, eugiun cr
sá, sem hefir yfirgcfið heimili, eða bræður og systur,
eða móður og föður, eða börn eða akra, vegna mín
og fagnaðarerindisins, að ekki fái liann hundrað-
fallt, nú á þessum tima hcimili og bræður og systur
og mæður og börn og akra, ásantl ofsóknum og í
hinum komandi hcimi eilfft líf." -
(Markús 10, 21—31).
En Lúkas segir Jjetta styttra:
„En hann sagði við þá: „Sannlega segi ég yður,
að enginn er sá, sem hefir yfirgefið heimili eða
konu cða bræður eða foreldra eða börn vegna guðs-
11