Réttur - 01.01.1979, Page 34

EINAR BENEDIKTSSON:
Úr „Fimmtatröðcc
„Eilífðartrúin og tímanleg hyggja
turna í himininn byggja.
Gjaldið, sem drýpur í djáknanna hendur,
ber drottins vald yfir Fylkjanna strendur
og borgar jafnt anda sem brauð."
„En enginn tælist af orðum um jöfnuð,
auður og fátækt á hvort sinn söfnuð."
„Ekkert jafnast í jarðar heim
við Jórvík nýju í organhreim
og fésæld á Fimmtu-tröð.*
En einn er sem ræður. í engils mynd
í innsta hjarta berst dyggð við synd,
frá altari gullkálfs að stafkarls stöð."
„Mér fannst þetta líf allt sem uppgerðarasi
og erindisleysa með dugnaðarfasi.
Þeir trúa með viti í Vesturheim. -
Viltu sjá þjón fyrir herrum tveim,
þá farðu á Fimmtu-tröð."
* „Fifth Avenue", ein skrautlegasta gata New York-
borgar.
En áður en lýkur þessum kafla, þar
sem kennir svo margra tóntegunda, að
vísu flestra „heitra“, þá langar mig til að
bregða upp einni gamalli ádeilumynd,
ortri í þeim napra hæðnistón, sem sósía-
listinn Heinrich Heine var meistarinn í,
og gleymir ekki að geta þess að gyðingur
yrki hér um annan gyðing. Það er í þeim
dásamlega kvæðaflokki Heines „Deutsch-
land“ (,,Þýskaland“). Það eru hér vísur í
14. kaíla kvæðisins, sem ég tek út úr því.
- Heine er á leið „heim“ til Þýskalands
og lijá Paderborn gengur hann fram hjá
mynd af Kristi á krossinum og þessi vísa
fæðist í huga hans:
„Mit Wehmut erfúllt mich jedesmal
dein Anblick, mein armer Vetter,
Der du die Welt erlösen gewollt,
wie töricht? du Menschheitsretter!
Sie haben dir ubel mitgespielt,
die Herren vom hohen Rate.
Wer hiess dich auch reden so rúck-
sichtslos
von der Kirche und vom Staate.
Geldivechsler, Bankiers hast du sogar
mit der Peitsche gejagt aus dem Tempel.
Unglúcklicher Schwarmer, jetzt
hangst du am Kreuz
als warnendes exempel!
í slæmri þýðingu á óbundnu máli:
Angurvær verð ég alltaf', er ég lít þig,
veslings frændi rninn. Þú, sem ætlaðir að
frelsa heiminn, - hve óviturlegt var það
ekki! Þú mannkyns-frelsari!
Þeir léku þig grátt, herrarnir í því háa
ráði. Hver bað þig líka að tala svona til-
litslaust um kirkjuna og um ríkið.
(í vísum jreim, sem sleppt er ræðir
Heine við Jesú um það, að til allrar ó-
lukku hafi prentlistin ekki verið til á
hans dögum, þá hefði liann skrifað um
mál himnaríkis og ritskoðarinn strikað
burt allt, sem snerti hið jarðneska, og
bjargað þér frá krossfestingunni. Og því
valdirðu ekki annan texta í Fjallræðuna,
34