Morgunblaðið - 06.05.2007, Blaðsíða 81

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. MAÍ 2007 81
MINNINGAR
Einangrunarplast-takkamottur.
Framleiðum einangrunarplast,
takkamottur fyrir gólfhitann, fráveitu-
brunna Ø 400, 600 og 1000 mm,
vatnslásabrunna, vatnsgeyma, sand-
föng, olíuskiljur, fituskiljur, rotþrær,
vegatálmar. og sérsmíðum.
Verslið beint við framleiðandann,
þar er verð hagstætt.
Einnig efni til fráveitulagna í jörð.
Borgarplast, Seltjarnarnesi,
sími 561 2211,
Borgarplast, Mosfellsbæ,
sími 437 1370.
Heimasíða : www.borgarplast.is
Verktakar - Undirverktakar. Get-
um tekið minni verk eða undirverk-
takar við stærri verk. Tímavinna eða
tilboð. Topp verktakar ehf.
www.toppverktakar.is.
Upplýsingar í síma 860 9260.
Hjólbarðar
Til sölu
orginal álfelgur undir Opel Vectra.
Upplýsingar í síma 694 2326.
Iðnaðarmenn
Húsbílar
Stangir fyrir markísu
Stangir með gormum fyrir awning
(markísu) fyrir ameríska bíla. Verð 30
þús. Upplýsingar í síma 897-4213.
Glæsilegur húsbíll
Chevrolet 1994, sjálfskiptur, dísel
turbo 6,5 ekinn 49 þús km. Rafstöð,
2x 100 v sólarrafhlöður, 220v rafkerfi.
Leðurinnréttingar, halagon lýsing.
Einn sá flottasti. Sjón er sögu ríkari.
Upplýsingar í síma 897-0490.
Captains stólar
2 nýjir leður Captains stólar með
snúning. Verð aðeins 160 þús.
Upplýsingar í síma 897-0490.
Byggingavörur
www.vidur.is
Harðviður til húsbygginga. Vatns-
klæðning, panill, pallaefni, parket
o.fl. o.fl. Gæði á góðu verði.
Sjá nánar á vidur.is.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
660 0230 og 561 1122.
Þjónustuauglýsingar 5691100
✝ Inga Ragnhild-ur Ólafsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. nóvember 1914.
Hún lést á líkn-
ardeild Landakots-
spítala 29. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ólafur Grímsson frá
Reykjavík og Ingi-
gerður Jónsdóttir
frá Holtsmúla í
Landsveit, er
bjuggu búi sínu á
bænum Reykjaborg
við Múlaveg. Inga átti einn eldri
bróður, Stefni, og einnig fjögur
eldri hálfsystkin sammæðra; þau
Láru Guðmundu og Einar Guð-
mundsbörn og Benjamín og Guð-
mund Gunnar Jónssyni.
Inga eignaðist elstu dóttur sína,
Hjördísi Ingu, f. 30.3. 1934, tvítug
að aldri. Faðir hennar var Einar
mótað var af gömlum venjum
bændasamfélags. 15 ára gömul fór
Inga í vist til Halldóru Ólafsdóttur
og Alexanders Jóhannessonar
skipstjóra að Grettisgötu 26, og
var þar um tveggja ára skeið. Inga
vann alla ævi mikið og lagði hart
að sér til að sjá sér og sínum far-
borða. Hún var ráðskona á vertíð í
Höfnum á Reykjanesi tvo vetur, og
tók þangað með sér Hjördísi dótt-
ur sína, sem þá var á barnsaldri.
Eitt sumar fór hún á síld á Siglu-
firði, og víðar vann hún stuttan
tíma, en lengstan starfsaldur átti
hún í Myndlistar- og handíðaskól-
anum, þar sem hún annaðist ræst-
ingar í þrjá áratugi, uns hún lét af
störfum sjötug að aldri. Inga reisti
sér hús heima í Reykjaborg upp úr
1940, og bjó þar fram til ársins
1970 er hún fluttist að Sævið-
arsundi 7, þar sem hún átti heima
síðan, og hélt heimili með Óla
Jóni, syni sínum. Inga fékk þess
notið að vera heima fram á þetta
ár, en fór á sjúkrahús nú í árs-
byrjun, og átti þaðan ekki aft-
urkvæmt, dvaldist á líknardeild
Landakotsspítala til dauðadags.
Útför Ingu var gerð í kyrrþey
10. apríl.
Kjartan Ólafsson.
Sex árum síðar fædd-
ist henni sonurinn Óli
Jón Nordquist, f.
31.7. 1940. Faðir
hans var Marinó
Halldór Nordquist
Jónsson. Litlu síðar
tók Inga upp sambúð
við Sigurjón Jóhann-
esson bifreiðastjóra
og bjuggu þau saman
uns hann lést árið
1961. Dóttir þeirra er
Ólöf Ingibjörg, f.
19.3. 1951. Hjördís er
búsett í Reykjavík, ekkja eftir Jón
Hjartarson. Óli Jón er einnig bú-
settur í Reykjavík, og Ólöf á heima
í Kópavogi, gift Stefáni Mogensen,
f. 10.10. 1949. Barnabörn Ingu eru
við lát hennar sjö og lang-
ömmubörnin eru fimmtán.
Inga ólst upp við venjubundin
sveitastörf og lærði verklag sem
Elsku amma í Sævó, eins og ég
kallaði þig, nú ertu komin í faðm
pabba þíns sem þig var búið að
dreyma svo mikið áður en þú sofn-
aðir svefninum langa. Þið voruð
eitt, sagðirðu svo oft og þið áttuð
svo gott skap saman. Ég man eftir
því þegar ég var lítil hvað það var
gott að fá að koma upp í hjá þér á
morgnanna, og þar sem ég var
vöknuð fór lítið fyrir því að ég sofn-
aði aftur, en þú áttir krukku í
glugganum fyrir ofan rúmið með
tölum, steinum, nælum og öðrum
smáhlutum, þessa krukku opnaði ég
alltaf og skoðaði í hana aftur og aft-
ur.
Þær urðu nokkrar ferðirnar á
róló og það var svo gaman þegar þú
sóttir mig, þá fórum við svo oft í
mjólkurbúðina og þú keyptir oft
súkkulaðikarl handa mér, ég man
hvað þetta voru notalegar stundir.
Það var svo merkilegt eins og ég
gat stundum verið óþekk og stríðin
þá man ég ekki eftir að þú hafir
skammað mig, þú varst alltaf svo
góð. Alltaf var ég velkomin að gista
hjá þér um helgar, þá var horft á
„koboy-myndir“ eins og þú kallaðir
þær og ég svaf í stofusófanum eða í
svefnstólnum góða og leið vel.
Einhvern tímann fékk ég hjá þér
uppskriftina af mömmukökunum
sem þú gerðir alltaf fyrir jólin, en
aldrei voru þær eins og hjá þér og
svo bættist við eitt og eitt atriði
með árunum. Ég var svo heppin
fyrir tveimur árum að þú sýndir
mér uppskriftina á blaði mér til
mikillar ánægju, en útkoman varð
samt ekki eins. Kjötsúpuna lærði ég
þó með árunum en það tók þó-
nokkrar heimsóknir og klukku-
stundir að fylgjast með því og í dag
tekur hún um fjóra tíma að verða
til hjá mér og það var engin upp-
skrift til, þetta er kjötsúpan þín,
slurkar og dass af hinu og þessu í
henni.
Við spáðum oft í drauma saman
og veltum því fyrir okkur hvað þeir
þýddu, skoðum bækur og komumst
að niðurstöðu sem oft stóðst. Og þá
sagðir þú stundum „þetta kom svo-
lítið sniðuglega út“.
Eitt sem mér hlotnaðist í æsku
sem er mér mjög dýrmætt er að
hafa fengið að alast upp hjá þér,
elsku amma mín, því það gerði mig
að stórum hluta að þeirri mann-
eskju sem ég er í dag og er ég mjög
þakklát fyrir þann tíma sem við átt-
um saman, allar samverustundirnar
við borðið í eldhúsinu í Sæviðar-
sundinu. Ég er sátt í hjarta mínu
þótt þú sért farin því ég veit að þér
líður vel og þinn tími var kominn.
Ég mun varðveita allar minning-
arnar um þig og baka pönnukökur
á afmælisdeginum þínum 4. nóv-
ember. Mér þótti svo vænt um þig,
nú ert þú komin í faðm ástvina og
góður Guð varðveitir þig og ljósið
vísar þér leið í kyrrð og ró.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Ég mun alltaf elska þig.
Þín
Gerða.
Elsku amma, ég vil þakka þér
kærlega fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Þú hafðir
mikil áhrif á líf mitt með jákvæði
þínu og hlýlegu viðmóti, þótt ákveð-
in hafir þú verið jafnframt.
Sem krakki sótti ég mikið til þín í
Sæviðarsund, enda fékk ég oftar en
ekki að velja mér kvöldmat, eft-
irrétt og vídeóspólu. Í dag skil ég
ekkert í því hvernig þú hafðir þol-
inmæði fyrir mér, strákpjakk sem
ofgerði gestrisni þinni. Þegar ég
var eldri hélt ég áfram að heim-
sækja þig, en heimsóknirnar sner-
ust þá um annað en viðgjörninginn.
Ég hafði gaman af því að hlusta á
þig tala um hvernig lífið var hér áð-
ur fyrr og ég hugsa oft til þeirra
vandamála sem þú stóðst frammi
fyrir þegar ég stend frammi fyrir
mínum. Það hefur gert mér gott.
Fyrst þú komst yfir fjallið hlýt ég
að klofa yfir þúfuna. Ég veit að lífið
var þér ekki eins einfalt og þú lést
skína í og því ekki hægt annað en
að smitast af viðhorfum þínum. Ég
reikna ekki með að einfaldar, og
stundum hvassar lausnir þínar á
vandamálum ættu upp á pallborðið
hjá nútímafræðingum. Viðhorf okk-
ar mótast af þeim uppákomum sem
við stöndum frammi fyrir í lífinu og
því skildi ég þín viðhorf mætavel.
Ég á eftir að sakna þín mikið en
mun aldrei gleyma þér.
Ágúst.
Inga Ragnhildur
Ólafsdóttir
Góður félagi og
vinur, Gunnar Bier-
ing læknir, er nú
genginn á vit feðra
sinna að loknu farsælu og fjölþættu
lífsstarfi. Með honum er genginn
eftirminnilegur og góður drengur,
sem setti sterkan svip á samfélag
sitt vegna hæfileika sinna og per-
sónuleika.
Sumarið 1952, áður en Gunnar
hóf seinasta námsár sitt í lækna-
deildinni, starfaði hann sem aðstoð-
arlæknir við Sjúkrahús Ísafjarðar,
eins og algengt var að læknanemar
gerðu á þeim árum. Þá kynntist
hann fyrri eiginkonu sinni, Eddu
Ólafsdóttur, sem var æskuvinkona
Huldu, konu minnar. Hún var þá
að ljúka hjúkrunarnámi sínu og
starfaði einnig við sjúkrahúsið.
Hófust þá kynni okkar, sem fljót-
lega leiddu til ævilangrar vináttu.
Þau Edda og Gunnar gengu í
Gunnar Hannes
Biering
✝ Gunnar HannesBiering fæddist
í Reykjavík 30. des-
ember 1926. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut þriðjudaginn
27. mars síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Dóm-
kirkjunni 3. apríl.
hjónaband árið eftir
og héldu síðan til
framhaldsnáms í
Bandaríkjunum. Þar
lézt Edda í bílslysi í
ársbyrjun 1957.
Nokkru síðar kvænt-
ist Gunnar frænku
minni, Herdísi Jóns-
dóttur, sem var bor-
inn og barnfæddur
Ísfirðingur. Tvö
hjónabönd með ís-
firzkum konum
leiddu til þess, að
hann batzt Ísafirði
órjúfanlegum böndum og hélt
tryggð sinni við Ísafjörð og Ísfirð-
inga til æviloka. Þangað kom hann
yfirleitt árlega og stundum oftar,
ef þess var kostur.
Sjálfur var Gunnar Biering bor-
inn og barnfæddur Reykvíkingur.
Hann ólst upp á miklu menningar-
heimili í miðbæ Reykjavíkur og var
stoltur af uppruna sínum og unni
æskustöðvum sínum mjög. Hann
var sjór af fróðleik um sögu
Reykjavíkur, eins og margir
þekkja, sem nutu leiðsagnar hans
um gömlu Reykjavík eftir að hann
gerðist leiðsögumaður. Hafði hann
stundum orð á því, að hann yrði
meiri Reykvíkingur eftir því sem
árin færðust yfir hann.
Að loknu framhaldsnámi í
Bandaríkjunum 1958 hóf Gunnar
störf við barnadeild Hringsins. Síð-
an tók hann að sér uppbyggingu
vökudeildar Barnaspítala Hrings-
ins og var yfirlæknir þeirrar deild-
ar til starfsloka 1996. Hann var
alla tíð opinn fyrir fjölmörgu utan
læknisfræðinnar og var ákveðinn í
að sinna þessum áhugamálum sín-
um, þegar tækifæri gæfist til. Og
hann lét þennan draum sinn ræt-
ast. Að loknu farsælu læknisstarfi
settist hann á skólabekk á ný og
lauk námi frá Leiðsögumannaskól-
anum. Hann var frábær ferða-
félagi, hvort sem leiðin lá um
óbyggðir Hornstranda, fjöllin í ná-
grenni Ísafjarðar eða stórborgir
Evrópu. Hvarvetna var hann á
heimavelli. Hafði hann ávallt kynnt
sér rækilega áður þær slóðir, sem
ætlunin var að ferðast um og
skoða. Við hjónin minnumst
margra ánægjulegra ferða með
honum, bæði hérlendis og erlendis.
Það kom okkur því ekki á óvart, að
hann gerðist leiðsögumaður, þegar
læknisstarfinu lauk. Hefi ég fyrir
satt, að hann hafi notið ómældra
vinsælda í því starfi og kemur ekki
á óvart.
Gunnar gekk þess ekki dulinn
seinasta árið, að lífsgöngunni væri
að ljúka og var sáttur mjög við lífs-
hlaupið. Hann var alla tíð mikill
hamingjuhrólfur og lauk lífsstarfi
sínu með þeirri reisn, sem honum
var einum lagin. Við Hulda þökk-
um honum ljúfa og ánægjulega
samfylgd og geymum minninguna
um góðan dreng og einlægan vin.
Blessuð sé minning hans.
Jón Páll Halldórsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birt-
ist valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur,
og votta þeim sem kvaddur er
virðingu sína án þess að það sé
gert með langri grein.
Ekki er unnt að tengja viðhengi
við síðuna.
Minningargreinar