Samvinnan - 01.06.1927, Qupperneq 10

88
SAMVINNAN
bændalandi í álfunni, þá hlýtur þessi vöntun að verða til
að veikja trú annara landsmanna á framtíðarskilyrði þess-
ara héraða. Engin náttúrugæði eða dugnaður við fram-
leiðsluna getur bjargað sunnlenskum bændum frá varan-
legum erfiðleikum í starfi sínu, ef þeir verða sundraðir og
ósamtaka um verslunarmálin. En þó að sundrandi áhrif
Reykjavíkur séu mikil, ber að vona að hinn mikli farald-
ur, sem verið hefir í samvinnu Sunnlendinga, verði ekki
langvinnur. Að hér verði um hvíld að ræða en ekki endan-
legan svefn í sjálfbjargarviðleitni fólksins. Að í stað
hinna sundruðu, gömlu félaga, komi, áður langt um líð-
ur, önnur ný, sem leiti sér að réttmætum stuðningi í sam-
starfi við hin eldri og reyndari samvinnufélög landsins.
Þegar litið er á það, að hin þrjú gömlu
Utan og innan félög á Suðurlandi, sem nú voru nefnd,
Sambandsins. hafa liðast sundur, þrátt fyrir ágæta
vaxtarmöguleika fyrir stríðið og að
nokkru leyti meðan á stríðinu stóð, þá verður varla kom-
ist hjá að spyrja: „Hvort mun félögunum vegna betur
utan Sambandsins eða í því, þegar til lengdar lætur?“
Staðreyndir sýnast ótvírætt benda á, að sambandsfélögin
hafi mikinn stuðning af samstarfi sínu. Mjög mörg félög
á Vestur- og Austurlandi, þau sem nú eru í Sambandinu,
voru nýstofnuð þegar kreppan fyrri skall á. Mörg þeirra
hafa átt og eiga enn við erfiðleika að stríða, sem stafa af
sjóðaleysi, breytilegu verðlagi o. s. frv. En aðeins á ein-
um stað, í Súgandafirði, hefir sambandsfélag kulnað út,
og ekki myndast nýtt félag í staðinn. En á hinn bóginn
hafa stór og gömul en einangruð félög, eins og hin áður-
nefndu kaupfélög á Eyrarbakka og Stokkseyri ekki getað
staðist la’eppuna. Er þetta ljós bending um það, hver
styrkur hinum einstöku félögum er að sambandi innbyrð-
is. Og um leið sýnir þessi reynsla, hve hyggilegt það er af
kaupmönnum, bæði hér á landi og erlendis, að leggja
meiri áherslu á að eyðileggja samtök félaganna heldur en
hin einstöku félög.