Andvari - 01.01.1977, Blaðsíða 18

16
GUÐMUNDUR DANÍELSSON
ANDVARI
séra Skúla voru: Séra Skúli, prestur í Odda (hann fermdi móSur mína),
Þorsteinn, sem fór ungur til Vesturheims, þótti galsafenginn í æsku og
Jézt fyrir aldur fram, Soffía giftist Gunnlaugi dbrrn. Þorsteinssyni á Kiðja-
bergi í Grímsnesi, Helgi lauk stúdentsprófi, en gerðist síðan bóndi á
Herríðarlróli (Herru) í Holtum, var síðast skrifstofumaður í Reylcjavík.
(Hann og fjölslcylda lians voru í miklu vinfengi við foreldra mína í Gutt-
ormshaga, og fátt var mér ánægjulegra sem barni en fá að skreppa ein-
bverra smáerinda út að Herru. Dætur Helga voru svo lrlýlegar við mig.)
Yngstur af Breiðabólstaðarsystkinum var séra Gísli prestur á Stóra-Hrauni
á Eyrarbakka. Allt var þetta fólk gáfað og glæsilegt ásýndum.
Mikil vinátta var með fjölskyldunum að Móeiðarhvoli og Breiðaból-
stað, tíðar ferðir milli þessara stórbýla og frændsemin vel rækt. En eins og
fyrr er sagt, var frændsemin á þá leið, að seinni kona séra Slcúla Gísla-
sonar á Breiðabólstað, Guðrún Sigríður, var alsystir Ragnlreiðar seinni
konu Skúla læluris á Móeiðarlivoli, dætur séra Þorsteins í Reyldrolti.
Glaumur rnikill og bófadynur kvað við frá för unga fólksins, þegar
það þeysti um sveitirnar til vinafunda og skemmtiferða. Dóttursonur
Skúla læknis Tlrorarensens, Idelgi Ágústsson frá Birtingaholti, áður getið
í þessari ritsmíð, sagði greinarliöfundi eitt sinn í blaðaviðtali frá ættfólki
sínu austur í Rangárvallasýslu. Mér var kunnugt um slysalegt fráfall Bjarna
móðurbróður hans og föðurbróður Egils í Sigtúnum, og liafði sem barn
lært að mestu utanbókar af móður minni, Guðrúnu S. Guðmundsdóttur,
og ömmu minni, Valgerði Sigurðardóttur, sveitungum Bjarna, minningar-
ljóðið, sem Mattliías Jocliumsson, þá prestur í Odda, orti eftir sóknarbarn
sitt frá Móeiðarlivoli: ,,0, Þórsmörk! Ó, Þórsmörk!" Og nú spurði ég Helga
Ágústsson, bvort lrann gæti ekki sagt mér eitthvað fleira frá Bjarna
Thorarensen.
,,Ekki margt," sagði Helgi Ágústsson. „Hann drukknaði 27 ára gamall
í Marlcarfljóti 16. ágúst 1885. [Sama ár og móðir mín fæddist. G.Dd
Þeir voru í skemmtiferð, Móeiðarhvolsbræður, ásarnt frændum sínum frá
Breiðabólstað, ætluðu austur í Þórsmörk. Eg kann eina vísu eftir Bjarna.
Mamma kenndi okkur systkinunum liana. Visan er ort undir laginu „Eg
elska hafið æst er stormur gnýr.“ Hún var oft sungin lieima, enda var
móðir mín afburðagóð söngkona og vandi okkur systkinin á að syngja
með sér strax og við komumst á legg. Vísan er svona: