Andvari - 01.01.1977, Blaðsíða 35

andvari
EGILL GR. THORARENSEN
33
þann tíma, og hætti Egill við að fara á togarann og gaf á bátinn togara-
plássið og sjómennsku- og skipstjóradraum sinn.
Ekki er þessa sögu að finna í bók Daníels, en í kaflanum sem hann
nefnir: Sel fasteignir mínar. - Flyt til Stokkseyrar, segir svo, bls. 242:
„Síðari bluta vetrar 1919 hljóp í mig eitt af mínum gömlu köstum:
að selja eignir mínar, og í þetta sinn voru það allar fasteignir mínar við
Olfusá. Ekki gerði ég það vegna þess, að fjárhagur minn stæði svo höll-
um fæti, að ég væri neyddur til að selja þess vegna, heldur var það af
löngun til að breyta um starfa, því að mér hefur löngum verið þannig
farið, að ég hef talið sjálfum mér trú um, að ég gæti alls staðar komizt
áfram, og það hefur mér að nokkru leyti tekizt.---------Strax og ég hafði
kastað teningunum um að selja þessar fyrrnefndu eignir mínar, keypti
þær Egill Thorarensen frá Kirkjubæ á Rangárvöllum. Var mér ljúft að
selja honum þær, því að ég vissi, að honum mundi takast að framkvæma
hugsjónir mínar á þessum stað, þótt ég hefði ekki enzt til þess. Þetta sama
vor kvæntist Egill yngstu dóttur minni, Kristínu, og hafa þau húið við
Olfusá síðan. Því að strax og hann hafði keypt eignirnar, setti hann þar
á stofn allmyndarlega verzlun, og jókst hún ár frá ári. En fyrir nokkrum
arum stofnaði hann þar kaupfélag, seldi því hús og vörur og gerðist jafn-
hliða framkvæmdastjóri þess. Nú mun þetta kaupfélag, Kaupfélag Ámes-
inga, vera eitt af stærri kaupfélögum landsins, enda rekið af miklum dugn-
aði. [Sennilega ritað 1936 eða 37. G.D.]
Nálega samtímis og Egill hafði keypt af mér eignirnar við Ölfusá,
seldi hann Tryggvaskála tengdasyni mínum: Þórarni Kjartanssyni úr
Reykjavík, er þá hafði fyrir skömmu kvænzt Guðrúnu dóttur minni. Flutt-
ust þau þangað þá um vorið og ráku þar sumarlangt greiðasölu og gistingu.
En árið eftir seldu þau Þórði Þórðarsyni eignina, og rak hann þar sams
konar starfsemi um nokkurra ára skeið.“
Eg er ekki viss um, að margir mundu taka undir þá skoðun Daníels
Daníelssonar, að Egill hafi tekið til við að framkvæma hugsjónir tengda-
föður síns við Ölfusá, sjálfur átti hann þær nógar — og stærri en svo, að
aðrir gætu státað af nokkru slíku. Árni Benediktsson frá Hofteigi, sem um
tima var skrifstofustjóri hjá Meitlinum h.f. í Þorlákshöfn, sagði við grein-
arhöfund í marz 1961: