Andvari - 01.01.1977, Blaðsíða 57

ANDVABI
EGILL GR. THORARENSEN
55
Vilhjálmur Þór flutti ræðu af stjórnpalli og sagði meðal annars, að
stjórn SIS hefði ákveðið, að heimahöfn hins nýja skips skyldi vera Þor-
lákshöfn, meðal annars til að undirstrika þörfina á aukinni og bættri þjón-
ustu í samgöngu- og flutningamálum hinna stóru og fjölmennu héraða
Suðurlands.
Þegar Vilhjálmur Þór hafði lokið máli sínu, bað Hgill í Sigtúnum
mannfjöldann að hylla Vilhjálm með kröftugu húrrahrópi, því að koma
hafskipsins til Þorlákshafnar væri fremur honum að þakka en nokkrum
öðrum. (Að Vilhjálmi ólöstuðum held ég það hafi nú samt verið Egill,
sem heiðurinn átti.)
Formaður Hafnarnefndar, Páll Hallgrímsson sýslumaður, talaði næstur
og rakti sögu hafnarframkvæmdanna fram til þessa dags, einnig ræddi
hann um hvaða þýðingu þær hefðu fyrir Sunnlendinga í heild. Var þetta
aðalræða samkomunnar, en margir fleiri tóku til máls, hæði menn úr
héraðinu og gestir að sunnan."
Sýslurnar, Rangárvalla- og Árnessýsla, áttu Þorlákshöfn og kostuðu
hafnargerðina frá 1946 þar til 20. febrúar 1966, að Ríkissjóður varð eig-
andi hafnarinnar. Með lögum frá Alþingi 4. maí 1967 var hún gerð lands-
höfn.
Ósagt skal látið, hvort þróunin hefði orðið þessi, ef Egill hefði lifað
lengur. En sögu Hafnarinnar síðan þekkja íslendingar. Henni hefur flest
orðið til framdráttar, jafnvel jarðeldar Heimaeyjar. Blessun Skálholts-
hiskupa er yfir Þorlákshöfn, andi Egils vakir yfir henni. Það á vel við og
ei' skemmtlegt, að Benedikt sonur hans skyldi með nokkrum hætti erfa
ríkið, útgerðina, og stjórna því með styrkri hendi frá upphafi til þessa
dags, kvæntur konu, sem að dómi allra kunnugra er frábær að líkamlegu
°g andlegu atgervi.
011 fyrirtæki og stofnanir, sem Egill er höfundur að, hafa blómgazt,
svo skyggnum augum sá þessi maður fram í tímann og svo vel lagði
hann grunninn að öllu sem hann gerði - nema hjónabandi sínu. Það
Uessaðist víst ekki til frambúðar. Hjónin slitu samvistum, en ástæðurnar
þekki ég ekki. Ég man ekki eftir Agli öðruvísi en sem einhleypum höfð-
Jngja í Sigtúnunr, með ráðskonu fyrir framan hjá sér, og einhvers konar
þjon að auki, sem fylgdi honum í veiðiferðir og gætti þess, að Egill hefði
aEt til alls. Piltarnir voru í æsku langdvölum erlendis, en unnu í fríum