Andvari - 01.01.1958, Side 16

12
Níels Dungal
ANDVARI
fáum rúmum í. Það var því mjög takmarkað, sem G. H. gat
gert að meiri háttar skurðaðgerðum við þær aðstæður. Samt gerði
liann heilmikið af skurðaðgerðum, og þeim býsna miklurn, jafn-
vel þótt hann hefði ekki pláss fyrir sjúklingana í sjúkrahúsi.
Einu sinni tók hann t. d. efri kjálka (gerði resectio maxillae) úr
manni, sem hafði krabbamein í kjálkaholu, og lét manninn sitja
í skrifborðsstólnum sínum á meðan. Þetta gerði hann einn og
aðstoðarlaus með því að deyfa sjúklinginn sjálfur fyrst, og allt
gekk þetta vel. Mörgum skurðlækni nútímans mun þykja þetta
ótrúleg saga, því að þetta er býsna mikil og vandasöm aðgerð,
ekki sízt vegna þess, að þá var ekkert deyfingarmeðal til nema
cocain, senr þurfti að fara mjög varlega með og mátti ekki gefa
í stórum skömmtum, ef það átti ekki að valda eitrun.
Eigi var íurða, þótt mikið orð færi af lækningum Guðmundar
Hannessonar á Akureyri, því að hann var djarfur og snjall
skurðlæknir, og hann var fyrsti maður sem þangað kom með
nýtízku skurðlæknisaðferðir, eftir að menn lærðu að vinna örugg-
lega í dauðhreinsuðu umhverfi. Hann var mikill læknir, því
að hann var ekki aðeins vel að sér í læknisfræði og skurðlækn-
ingum, handlaginn og góður smiður, hcldur var hann einnig
mannþekkjari og vitur maður.
Og það voru þeir undarlegustu sjúklingar, sem komu til hans.
Einu sinni sagði hann okkur, að til sín hefði komið full-
orðin kona, sem var sannfærð um, að heilinn sneri öfugt í sér.
Þótt Guðmundur Hannesson tæki á allri sinni mælsku og öll-
um sínum sannfæringarkrafti, þá hrökk það hvergi til. Hún var
jafnsannfærð eftir sem áður, að heilinn sneri öfugt í sér. Ekki
tók hún fram, hvort það sem sncri upp ætti að snúa niður, eða
hvort það sem sneri fram ætti að snúa aftur, en það var samt
áreiðanlegt, að heilinn sneri öiugt, og henni leið óskaplega illa
út af þessu. Þegar ekkert annað dugði, sagði G. H. henni, að
það væri þá víst ekkert annað að gera en að opna á henni
hausinn og snúa hcilanum í henni við. Hún var ánægð, cr
hún heyrði það, því að þetta var einmitt það sem hún vissi, að