Andvari - 01.01.1958, Síða 86

82
Aðalgeir Kristjánsson
ANDVARI
að Jón Sigurðsson væri sá maður, sem hæfastur væri í þessa
stöðu, og þá er enginn lilutur auðveldari en að stjórna skólan-
um. Annað uppistand, sem nú er á allra vörum, er hið svokall-
aða prófastsmál. Eg hefi gjört mér margt órnakið til þess að
vinna á móti því, en með litlum árangri, og ef til vill hefi eg
bakað mér óvild einstakra manna með því. Prófasturinn er
raunar réttlátur rnaður, og mér virðist það hin mesta synd,
hversu hann er meðhöndlaður, en því er raunar ekki auðvelt
að neita, að hann hefur allt of veika rödd til ræðuflutnings í
dómkirkjunni, og að rninu áliti mundi þetta mál fá bezta lausn
á þann hátt, að söfnuðurinn fengi áminningu fyrir óhæfilega
framkomu og prófasturinn leynilega bendingu þess efnis, að
það væri ráðlegast fyrir hann að sækja burt við fyrsta tækifæri.
Vegna þess, sem þegar hefir gerzt, og þess, sem vænta má á
komandi tímum, rná búast við því, að rnargir verði haldnir
nokkrum óróa, og það er augljóst, að menn bíða þess tíma með
gleði, að nýr stiftamtmaður korni hingað; og til þess að sýna
honum viðeigandi virðingu, væri það að mínu áliti í hæsta máta
æskilegt, að stjómin gæti sent herskip með hann, sem gæti verið
komið hingað, þegar þingið hæfist, og legið á höfninni, rneðan
það stæði yfir, þó að tilgangurinn með því liti einungis út fyrir
að vera sá einn að flytja æðsta embættismann landsins hingað
upp með þeim virðuleika, sem hæfði slíkum manni.
En þetta getur allt átt rætur sínar að rekja til þess, að eg
óttast komandi tíma, og eg vona að yðar hágöfgi misskilji ekki
þessi orð mín. Svo mikið er víst, að eg vil gjarnan losna héðan,
og ef svo færi, að eg sendi unrsókn, dirfist eg auðmjúklegast að
fela yðar hágöfgi hana í hendur.
Með hugheilli kveðju frá konu rninni til hennar náðar, hefi
eg þá æru að undirrita mig hinn auðmjúkasta þjón yðar hágöfgi-
C. Christiansen.