Andvari - 01.01.1957, Blaðsíða 96

ANDVARI
Um íþróttir í skólum.
Erindi flutt í Þjóðlcihjiúsinu á hundrað ára afmccli
s\ólaíþrótta, 15. apríl 1957.
Eftir Björn Jakobsson.
íþróttir í skólum vega nróti kyrrsetum nemenda. Flestir lieil-
brigðir unglingar og ungir menn stunda þær með glöðu geði.
Þeir finna þrekið vaxa, hreyfingar verða frjálsar og öruggar.
Af hyggindum og reynslu læra íþróttakennarar að gera sér
grein fyrir áhrifum íþrótta, hvað þær gefa í aðra hönd, miða
val þeirra við aldur og þroska nemenda. Að þessu leyti er leik-
fimi einkar lieppileg í skólurn. Með henni má móta líkamann,
fegra vöxt og hreyfingar.
Fjöldi leika, við allra hæfi, er nú iðkaður í skólum, hæði
innan liúsa og undir beru lofti. Vetraríþróttir, skíðafar og skauta-
lilaup, hafa fengið fótfestu í skólum, og verða vonandi þjóðar-
íþróttir, er fram líða stundir. Frjálsar íþróttir eru nokkuð stund-
aðar og öllum er skylt að læra sund. Er það vel farið. Sund-
kunnátta bjargar fjöri margra manna og er mjög skemmtileg
íþrótt í vinsamlegri samhúð við eina höfuðskepnanna, sem er
háskaleg ósyndum. Má með sanni segja, að skólaíþróttir okkar
sé furðu fjölbreyttar.
Áhrifa íþrótta gætir á lunderni eða geð nemenda. Þetta er
ekki áróður heldur vissa. Oft og tíðum reynir á þor og snarræði
leikmanna, þolinmæði og stillingu, einkum þegar kapp er í leik
sem venja er. Þá skiptir miklu að gætt sé prúðmennsku og leik-
gleði bregðist ekki. Rétt er að víkja að því, að alvarleg keppni
hentar livorki börnum né unglingum, sízt einmerinings keppni-