Andvari - 01.01.1957, Side 35

andvari
Pálmi Hannesson rektor
31
þros'ka og því meir sem lengur ihefur 'liðið, enda 'hygg ég, að sam-
hugur og samvistir kennara þessa skóla sé meiri en víSast !hvar gerist
annars staðar. Saimstarfið við nemendur utan kennslusbunda hefur
tíSast orðið mér ánægjulegt, þó að mishrestur hafi á orðið einstöku
sinnum. Ég minnist þá eigi sízt ferðalaga með nemendum mínum,
fimmtabekkjaxlferSa, Selsferða og annarra. Fastast verður mér þó í
huga samstar'fiS um SeliS, þegar það var reist. í>á spöruðu nemendur
si'g ekki, enda hlutu þeir a'f því gleði og gagn. . . . Mér hefur þótt
það í stuttu máli mikilla kosta að mega þjóna þessari merku stofnun
urn aldarfjórSungs skeið, he'fði aðeins 'viljað gera það mi'klu betur
en orðiS hefur.
Ef ein'hver spyr, hvað áunnizt (ha'fi í minni rektorstíð og ég gæti
þakkaS mér að einhverju leyti eða öllu, þá yrði að vísu þung.t um
svörin. He'lzt mundi ég telja þetta: Þegar ég kom hér, þótti mér
áberandi, hve lítinn vinarhug, ræktarsemi og virðing nemendur sýndu
skólanum, allt 'ti.l þess þeir urðu 25 ára stúdentar. ÞaS mátti heita
hynfylgja, að nemendur töluSu um skólann með lítilsvirSingu og sýndu
honum kala, jafnvel andúð. -— Ef til vill rná rekja þennan ófarnað
all't aftur til 'pereatsins 1850, þegar Sveinbirni Egilssyni var hrökkt
hér úr embætti. Bærinn var þá í andstöðu við skólann, og lengi
eimdi eftir a'f þeim kala í skólans garð. . . . Hér virSist mér hafa
shipazt nokkuð til batnaðar. AndúS nemendanna í garð skólans er
miklu minni en áður, virðing þeirra og þakklátssemi meiri. Svo var
minnsta kosti um hríð. 1 stuttu máli virSist mér skólinn fara
hatnandi allt fram til loka styrjaldarinnar, og kalla ég> aS skólastjórn
Væri þá orðin auSveld og skólabragur mjög góSur. Bftir þaS versnaði
tí! muna, og tel ég, að þar hafi kennt áhrifa frá styrjöldinni, 'frá
°si því og lausung, sem hernám og fjárflóð ha'fði í för með sér. . . .
Nu er ég l'ít yfir farinn veg, verSur mér þakklæti rikast í huga,
pakklasti til samkennara minna og nemenda lífs og liðinna, þakk-
®tí tíl heimila og aSstandenda, þakklæti til allra vina minna og
■ 'olans 'fyrir hvatningarorð og vinahót, þegar sliks þurfti með, sem
öf't hefur orðið. Hitt, sem mér hefur öndvert orðið, aðkast, tortryggni
°S getsakir, allt er það nú gleymt.
3