Andvari - 01.01.1951, Page 9

andvari
Guðmundur Finnbogason
5
í sömu ræðu lýsir hann þannig jólunum á heimili foreldra
sinna, að það er auðsætt, að heimilið hefur haft heillavænleg
áhrif á hugi barnanna:
„Og nú hafði mamma gert hinn fornfálega og hrörlega bæ
allan svo hreinan, sem unnt var . . . Eg sé blíðu brosin á andliti
pabba og mömmu, og síðan hefi ég skilið orðin í guðspjallinu:
„Friður á jörðu og guðs velþóknun yfir mönnunum.““
Þarna kemur líka fram, hve sneinma mótast hið ávaxtaríka við-
horf Guðmundar Finnbogasonar við fögrum bókmenntum:
„Pabbi hafði farið í kaupstaðinn fyrir jólin og keypt þá
„Kátan pilt“ eftir Bjömson, og bókin var þá nýkomin út. Mér
finnst enn ljómi yfir mórauðu kápunni, sem á henni var, og ég
hefi ekki síðan skilið aðrar persónur betur en ég þá skildi Eyvind
og Maríu.“
Umhverfið er og fagurt, og átti Guðmundur góðar minning-
ar um það frá bernskuárunum:
„Ég vildi ekki vera án þess að hafa lifað þessar stundir, séð
fjallið spegla sig í Ljósavatni, fundið, að himinninn var svona
nærri Röðlinum, skynjað hið einkennilega líf í steinunum á
grundinni fyrir utan Ljósavatn, fundið hinn dularfulla geig,
sem stóð af klettaveggnum kringum friðsæla hvamminn við
E>júpá.“
Þegar Guðmundur var á ellefta árinu, fluttist hann austur
að Möðrudal á Fjöllum. Þar bjó þá Stefán Einarsson og kona
bans Arnfriður Sigurðardóttir. Hún var fóstursystir Finnboga
Finnbogasonar, og bauð hún honum að taka Guðmund litla í
fóstur.
í Möðrudal var fjölmennt heimili og stórt bú og lífið ólíkt
viðburðaríkara og fjölbreyttara en Guðmundur hafði átt að venj-
ast- Amfriður var góð kona, og Stefán var rausnarmaður, sérstæð-
Ur nokkuð, hestamaður og ástríðumaður, aðsópsmikill, en þó
brjósthlýr. Guðmundur vann öll þau störf, sem venjulegt var á
þeirri tið að fela drengjum í sveit. Hann gætti lambfjár á vorin
°g sat hjá kvífé á sumrum. Hann hreifst af hinni stórbrotnu