Andvari - 01.01.1951, Blaðsíða 28

24
Barði Guðmundsson
ANDVARI
málstaður Þorvarðs var betri en honum hafði flutt verið og tók
hann í sátt.
011 þau atriði, sem nú vom talin má finna, bæði í Ljósvetn-
inga sögu og í Sturlu þætti. Jafnframt em merkilegar orðalík-
ingar fyrir hendi í heimildarritum þessum. Um feðgana Höskuld
og Þorvarð á Fornastöðum er komizt svo að orði: „Höskuldur ....
var uppvöðslumaður mikill . . . . En fátt var með þeim frænd-
um Þorvarði og Höskuldi, því að þeir voru öskaplíkir“. En um
feðgana Snorra og Sturlu Þórðarson segir: „Snorri gerðist upp-
vöðslumaður mikill. Voru þeir feðgar mjög óskaplíkir". Um
Þorvarð eru höfð orðin: „vitur maður“ og „góður drengur“. Eins
er kveðið að um Sturlu í þætti hans.
Orðaval þetta staðfestir það, sem ráða mátti af efnismeðferðinni
í Ljósvetninga sögu og Sturlu þætti, að höfundur sögunnar hefir
fyrst og fremst Sturlu lögmann Þórðarson í huga, er hann lýsir
Þorvarði á Fomastöðum. Skýrast nú í skjótri svipan áður tor-
ráðnar frásagnir í Ljósvetninga sögu. Þá er Þorvarður kemur til
Noregs og leggur skipi sínu á „voginn“ þar sem Haraldur kon-
ungur hefir dvalarstað í landi, mælist Skeggi nolckur til þess við
konung, að hann veiti honum styrk til að drepa Þorvarð og
menn hans. Þá svarar konungur: „Það er eigi mitt, að láta drepa
mína þegna. En þótt nokkur gerist til, þá mun á því umbun
verða“. Ummæli þessi sýna það, að í fyrstu er konungi meir en
vel vært þótt Þorvarður væri drepinn. Stóð hann þó í engum
sökum við konung. Athugum svo frásögnina um komu Sturlu
Þórðarsonar til Björgvinjar sumarið 1263, er Hrafn Oddsson
hafði flæmt hann úr landi. Reyndist Magnús konungur Hákonar-
son Sturlu sízt vingjarnlegar en Haraldur harðráði Þorvarði á
Fornastöðum. Víð ráðgjafa sinn Gaut á Mel segir konungur um
Sturlu: „Það hyggjum vér, að hann væri eigi hér kominn, ef
hann væri sjálfráði, en þá mun hann reyna, þá er hann finnur
föður minn .... Það er líkast, að eigi láti eg drepa hann. En
eigi kemur hann í mína þjónustu". I báðum tilfellum blíðkast
svo konungarnir brátt, er þeir fengu vitneskju um hina sönnu