Andvari - 01.01.1951, Side 56

52
Barði Guðmundsson
ANDVARI
3. Sturla—Skafti. Lögmennimir, sem ortu drápur.
4. Sighvatur—Þorkell Geitisson.
5. Ásgrímur—Eyjólfur. Misstu lrinn skagfirzka ránsfeng í
Vatnsdal.
6. Erlendur—Þorkell Rauða-Bjarnarson.
Röð höfðingjanafnana í bréfinu til konungs árið 1275 bendir
ótvírætt til þess, að skömmu síðar hafi Ölkofra þáttur verið skráð-
ur, en þó ekki fyrr en Ásgnmur var orðinn sýslumaður „fyrir
utan Þjórsá“ og setztur í það virðingarsæti, sem Eyjólfur Þórðar-
son skipar í goðatalinu. Frá valdatöku hans syðra er greint á
þessa leið í Árna sögu: „Þenna tíma hafði sýslu fyrir utan Þjórsá
Ásgrímur Þorsteinsson, bróðir Eyjólfs ofsa. Hann hafði verið
í fyrstu suður um land í trausti Árna biskups með hyski sínu . . .
Fékk hann með hans fulltingi og framkvæmd, hvort tveggja,
sýslu fyrir sunnan fyrir utan Þjórsá með herra Hrafni. En því
að í þ enna tíma þótti engi maður vera, nema hann væri vin
Árna biskups, tóku rnargir að skipta sínu hugarfari til þessa sama
Ásgríms. Nú því að herra Ásgrímur átti enga staðfestu, setti
biskup hann niður á það land, er á Baugsstöðum heitir, niðri á
Eyrarbakka".7)
Óvíst er, hvort þetta hefir gerzt 1276 eða 1277, og um orsök
þeirrar metorðaskerðingar, sem Ásgrímur hefir orðið fyrir rétt
áður, er allt ókunnugt. Aftur á móti má fara nærri um það,
hvers vegna Þorvarður var sviptur sýslu sinni „fyrir utan Þjórsá“
og hún fengin Hrafni til umráða, sem svo síðar í samráði við
biskup gerir Ásgrim að sýslumanni þar. Um þessar mundir áttu
þeir Þorvarður og Árni biskup í hörkudeilum. Hefir því biskup
lagt kapp á það, að ná nærsveitum biskupsstólsins undan yfir-
stjórn Þorvarðs, og róið að því öllurn árum í bréfum sínum til
Magnúss konungs, að þær yrðu lagðar undir embætti Hrafns
Oddssonar. Það er einmitt í þessurn átökum, sem Þorvarður árið
1276 sendir konungi þær fréttir, að Sunnlendingar og framast
Sighvatur Hálfdanarson „létu sér bezt fara til hans“. 1 þeim
bréfum er og vikið að Árna biskupi Þorlákssyni. Þar segir: