Andvari - 01.01.1951, Síða 65

ANDVARI
Gervinöfn í Ölkofra þætti
61
fór Solveig Sæmundsdóttir ekkja Sturlu utan. Hlaut Sturla
Þórðarson þá Snorrungagoðorð að meðför og búsetu að Sauða-
felli, en fluttist brátt þaðan og mun þá hafa sleppt goðorðinu, því
að bræður Sturlu Sighvatssonar hófust nú til valda í Vestfirð-
ingafjórðungi. Árið 1248 skipti Þórður kakali ríkjum í Dölum
með þeim frændum Sturlu Þórðarsyni og Jóni Sturlusyni, og
er ekki vafa bundið, að Snorrungagoðorð hefir þá fallið í hlut
Jóns að mestu eða öllu. Nokkru síðar er Hrafn Oddsson mágur
Jóns farinn að búa að Sauðafelli og er þá fremstur höfðingja í
Dölum. Er öldungis augljóst, að hann hefir haft hið forna goð-
orð Snorra goða á hendi, er hann kom til sáttafundarins við virki
Sturlu Sighvatssonar tengdaföður síns hinn 9. september 1257.
Þá var Jón Sturluson dáinn. Fer það nú að vonum, að höfundur
Olkofra þáttar með gerðarmannsnafnið Snorri í huga velji Hrafni
Oddssyni gerviheitið Snorri goði. Nafnlengdin gat og hæft. Rit-
hátturinn Snori er tíður í fornritum.
Á hliðstæðan hátt er gervinafn Þorvarðs Þórarinssonar upp
komið í huga höfundar. Frumorsökin er minning hans um gerðar-
rnanninn Guðmund. Haustið 1257 situr Hrafn Oddsson að
Sauðafelli sem höfðingi yfir hinu foma ríki Snorra goða, en
Þorvarður á Grand í Eyjafirði og krefst yfirráða hins forna ríkis
Guðmundar Eyjólfssonar á Möðruvöllum, er Sighvatur Sturlu-
son og Þórður kakali höfðu haft. Og nú hæfði nafnslengd sögu-
aldarhöfðingjans að fullu. í kjölfar gervinafnanna Snorri goði og
Guðmundur Eyjólfsson fylgir svo Skafti lögmaður í staðinn fyrir
Sturla lögmaður. Af lögsögumönnum þeim, er uppi voru sam-
tlrnis Guðmundi ríka og Snorra goða, hafði hann einn sex stafa
nafn og var auk þess húsettur í Árnesþingi, eins og annar for-
göngumannanna í skuldamáli Ketils í Efstadal. Það er því sízt
•'< furða, þótt nafn þessa lögsögumanns yrði fyrir valinu, þegar
eitað var að gervinafni, er hæfði Sturlu. Lengra varð ekki komizt
1 hnyttilegri fundvísi. Líkt er máli farið um Eyjólf gráa, son
oiðar gellis í Hvammi, þegar Ásgrímur sonur Þorsteins í
vanimi er færður í föt hans. Um leið og hugur höfundar hafði
O O