Andvari - 01.01.1951, Qupperneq 66

62
Barði Guðmundsson
ANDVARI
staSnæmzt við Snorra goða og illkvittni þá, sem Hrafni er ætluð
undir nafni hans, hlaut tilvera Eyjólfs að rifjast upp. Hann vann
það verk, sem Snorra er brugðið um að hafa látið ógert. Svo
bætist það hér við, að nöfnin Ásgrímur og Eyjólfur hafa sama
bókstafafjölda. Einnig horfum við á þá staðreynd, að Vatnsdals-
sættin, sem níðið um Ásgrím er miðað við, var til umræðu, þegar
Bjarnardalsgerðarmennimir vom kjörnir. Allt ber þetta þannig
að sama bmnni.
Sama er að segja um upptöku þeirra nafna Þorkels Geitis-
sonar og Þorkels Rauða-Bjarnarsonar í goðatal Olkofra þáttar.
Gerðarmaðurinn Þorkell prestur hjálpar til að beina huga höf-
undar að þeim. Bjamardalur er heitinn eftir Rauða-Bimi, sem
þar nam land í fyrstu. Þegar gerðin var kveðin upp, bjó einn
málsaðilinn, Sturla Þórðarson, í Svignaskarði. Um leið og hugs-
anir þáttarhöfundar hvörfluðu að Bjamardalsgerðinni, lá opið
við, að nöfnin RauÖa-Björn, Þorkell og Svignaskarð rifjuðust
upp. Gefur þetta góða skýringu á því, hvers vegna Þorkell Rauða-
Bjarnarson í Svignaskarði hlýtur þann heiður að komast í goða-
talið. Nær hefði þó verið að taka upp nafn Illuga svarta á Gils-
bakka eða Þorsteins Egilssonar á Borg, úr því að borgfirzkur höfð-
ingi skyldi vera með í goðatalinu, og auðvitað gat höfundur ekki
komizt hjá því að láta sér detta í hug forfeÖur Gilsbekkinga og
Mýramanna, er hugur hans beindist að sögualdarhöfðingjum í
Borgarfirði. En þau vandkvæði fylgja Illuga og Þorsteini, að
hvomgur þeirra bar sjö stafa nafn eins og Erlendur sterki. Það
er engin tilviljun, að Ásgrímur, Erlendur, Sturla, Þorvarður og
Þorgils skarði hljóta gerviheiti, sem eru nákvæmlega sömu lengdar
og þeirra eigin nöfn.
Aftur á móti er gerviheiti Sighvats Hálfdanarsonar ef til vill
einum bókstaf of stutt. Þetta skiptir þó litlu máli, því að engin
ástæða var til ] ress að auðkenna Sighvat. Elann verður hvorki
fyrir lofi né lasti í þættinum, þótt reyndar andi hlýlega til hans,
áður en frásögninni lýkur. Ummæli Brodda við Þorkel Geitis-
son eru með alveg sérstæðum hætti og skera sig úr. Þau eru