Vikan - 07.12.1967, Qupperneq 26

ÞEGAR VIÐ FLÚÐUM ÚR
BORGARASTYRJÖLDINNI
Á SPÁNI
var yfir sjötugt sem kvaðst aldrei hafa farið
út ein og aldrei í strætisvagn komið. Stúlk-
urnar voru í rauninni lokaðar inni.
Oftast er það þannig að fjölskyldurnar
koma sér saman um að þetta unga par skuli
ganga í hjónaband, og þá er stúlkan venju-
lega 13—14 ára gömul. Eftir það hefur yngis-
sveinninn rétt til að heimsækja stúlkuna
sína á hverju fimmtudagskvöldi, og gár-
ungarnir segja, að þeim kvöldum eyði hann
í að spila domínó við tilvonandi tengdamóður
sína, en stúlkukindin situr út í horni. Þau
mega aldrei vera tvö ein og hafa sama og
ekkert talazt við, þegar þau eru svo vígð
saman 4—5 árum seinna.
Þá tíðkuðust nokkurs konar brúðarsýning-
ar í ýmsum bæjum á Spáni. í Barcelona
var gata sem kölluð var Paseo de Gratia.
Hún var með breiðum gangstéttum meðfram
húsunum, síðan komu akbrautir, en í miðj-
unni göngupláss, og var þar plantað trjám
og því skuggsælt. Eftir þessari miðgangstétt
komu svo ungar stúlkur prúðbúnar milli kl.
5 og 7 á kvöldin ásamt eftirlitskonum sín-
um (sem kallast caperone). Þarna ganga þær
fram og aftur að sýna sig og sjá aðra, aðal-
tega unga pilta. Ef einhver hinna ungu manna
sem þama eru staddir kemur auga á stúlku
sem honum lízt vel á þá snýr hann sér til
miðlara sem aftur kemur að máli við ætt-
ingja stúlkunnar, og gert er út um málið
formlega án þess að hlutaðeigendur kynnist
neitt.
— Þetta er nú ekki tiltakanlega mikil róm-
antík.
— Ég get sagt þér eina sögu þessu við-
komandi. Góður vinur minn spænskur sendi
mér kort og skýrði frá því að hann ætlaði
að fara að kvænast. Ég var þá staddur heima
á íslandi og sendi honum heillaskeyti. Dag-
26 VIKAN-JÓLABLAÐ
inn sem við hjónin komum til baka til Barce-
lóna, líklega viku seinna eða svo, komu ungu
hjónin til okkar og buðu okkur út með sér
um kvöldið. Við fórum með þeim og snædd-
um á góðum veitingastað. Þótti okkur
ánægjulegt að kynnast hinni ungu konu
mannsins. Um kl. 12 vildu þau svo fá okkur
með í bíó, en við vorum heldur þreytt og
báðumst undan því. Þegar við hittum þau
seinna sagði hann mér að þetta hefði verið
brúðkaupsdagurinn þeirra. Þau urðu að
fresta brúðkaupinu vegna veikinda í ætt
hennar, og þetta fyrsta kvöld voru þau svo
feimin að þau ákváðu að bjóða okkur út
með sér svo að þau þyrftu ekki að vera ein
saman. Þetta var ungur maður, 25—26 ára
gamall, og þau höfðu verið trúlofuð í 5 ár.
— Segðu mér eitthvað um Serenade.
— Serenade er mikið að leggjast niður.
Stúdentar áttu það til að koma með nokkra
félaga sína og syngja og spila á gítar. En
þeir eru allir í felum nema pilturinn sem
stúlkuna á, og þá þykir tilhlýðilegt að stúlkan
láti í ljós að hún viti að hann er að syngja
ástarljóð til hennar, og launar hún sönginn
með einni rós.
— Er þetta eftir að þau eru trúlofuð?
— Þetta má aldrei gera fyrr en eftir að
þau eru trúlofuð. Annað væri gróf ókurteisi.
Það er ekki tilhlýðilegt að leita eftir ástum
stúlku nema með leyfi foreldranna. Þegar
daman fleygir til hans rósinni kemur hún út
á svalirnar sem sjálfsagt þykir að hafa á
hverju húsi á Spáni, en undir öðrum kring-
umstæðum fær hún ekki að fara út á svalir.
Á fátæklegum sveitabæjum eru hins vegar
engar svalir. En þá er útbúið eins konar
gægjugat í svo sem seilingarhæð á hurðinni
og í gegnum það tala þá hjónaleysin saman.
Sú litla verður þá að standa uppi á stól. Ef
Avenida Pablo Casals nr. 4. Helgi P. Briem bjó
á 8. hæð í miðhúsinu.
^ Barcelona, Júlí 1936. Verkamenn í biðröðum við
almenningsvagna, er eiga að flytja þá á vígstöðvarnar.
Bifreið Helga P. Briem er merkt: Cuerpo Diploma-
tico til að benda á að hann sé í erlendu sendiráði.
Ilin bifreiðin er eign M. Barbanell ritstjóra og merkt
að hann sé brezkur þegn. £
Barcelona í júlí 1936. Verkamcnn á verði fyrir fram-
an stórverzlun. <^y
föðurnum líkar ekki tilstandið eða finnst
þau hafa krunkað saman nógu lengi þá er
sagt að hann kippi stólnum undan henni.
Á annan jóladag þykir sjálfsagt að allir
trúlofaðir menn bjóði kærustunum í leikhús.
Kaupir hann þá átta sæti í stúku og allir
sem vilja úr fjölskyldu stúlkunnar geta kom-
ið með . í einu tilfelli vissi ég til að fjöl-
skyldan var svo leiklistarsinnuð að 26 manns
mættu. En við slíku má búast og þykir sjálf-
sagt að þjónar komi með aukasæti í stúkuna
og á ganginn fyrir utan ef ekki vill betur
til án þess að krefjast nokkurs aukagjalds.
Yfirleitt held ég að hjónabönd séu farsæl
á Spáni þrátt fyrir ýmsa siði sem líta kyn-
lega út í okkar augum.
Er þetta ekki nóg um rómantíkina?
— Jú, það held ég. Segðu mér eitthvað
frá Katalóníu sérstaklega? Er mikill munur
ó henni og Spáni?
— Barcelona er höfuðborg Katalóníu. Á
Spáni er mjög mikil hreppapólitík. Lendið er
fjalllent meðfram ströndum, sumir fjallgarð-
arnir svo háir að þar eru jöklar, t. d. Sierra