Vikan - 07.12.1967, Síða 63

$óla-
kapall
Notið tvenn spil. Af þeiin takið þið
30 spil og leggið í bunka með fram-
hlið upp, síðan 6 spil við hliðina í
röð, sjá efri mynd. Hin spilin eru
höfð á hendinni. Byrjið kapalinn
þannig, að sé drottning meðal spil-
anna sex, takið þið þrjú spil af hend-
inni og leggið til hliðar með bakið
upp. Drottning efst í þrjátíu spila
bunkanum leyfir að 5 spil séu tekin
neðan af þeim bunka og lögð með
fráteknu spilunum, sem áður var
mlnnzt á. Kóngarnir lagðir í sérröð
um leið og þeir koma upp, og á þá
spilum handarinnar. Spilin á hend-
inni eru lögð niður eitt og eitt, þau
sem komast á kóngaröðina eða sex
spila röðina fara þangað, en hin á
borðið, og þegar drottning kemur þar
upp, á að taka 3 spil neðan af bunk-
anum á borðinu og setja með frá-
teknu spilunum. Það eru alltaf tekin
3 neðstu spilin, þótt drottningin eða
fleiri drottningar séu þar með. — í
hvert skipti, sem drottning kemur
upp, þótt hún hafi komið áður, er
farið eins að, sama er að segja um
drottningu í þrjátíu spila bunkanum,
ICóngaröð
KiðurlÖsð spil
r raðað upp á við af sömu tegund,
annig að á ás kemur tvistur o. s. frv.
spilin í sex spila röðinni fer röðin
iður á við, með öðru hverju spill
vörtu og öðru hverju rauðu. Þegar
karð myndast í sex spila röðinni, er
;ekið spil í staðinn úr ltrjátíu spila
unkanum og fyllt í skarðið, og l>eg-
ar hann er búinn, cr spil tekið af
í hvert sinn fara 5 spil neðan af þeim
bunka. Þegar öll spil handarinnar eru
búin, cr byrjað á fráteknu spilunum,
og þá eru drottningarnar hafðar eins
og önnur spil, en þcgar öll spil eru
uppgengin og drottning efst í öllum
kóngabunkunum er kapallinn upp-
genginn.
T$i§lukapallinn „Triá'
Viftulcaplarnir eru oft úvenjulega sTcemmtilegir,
]jví aö þeir minna dálítiö á, aö veriö sé aö spila
viö sjálfan sig. Þaö er nefnilega eklci eingöngu
tilviljunum liáö, hvernig spilunum er komiö fyrir,
sjálfur getur maöur búiö töluvert í haginn fyrir
sig, meö því aö gera ekkert fljótfcernislegt og at-
huga vel, hvar þetta eöa hitt spiliö er bezi komiö.
Þetta afbrigöi lieitir Tria, og notuö eru ein spil.
Spilin eru lögö saman eins og lítil vifta, þrjú í
liverja og snúa upp. Þegar búiö er aö leggja 17
viftur, er eitt spil afgangs og er þaö lagt sér. Reynd-
ar var mér einu sinni kennt, aö sextán ættu vift-
urnar aö vera, og spilin fjögur, sem afgangs eru, œttu
svo aö leggjast tvö og tvö, og skapar þaö aöeins
betri möguleilca, eins og þiö sjáiö, þegar þiö fariö aö
leggja kabalinn. ByrjaÖ er aö reyna aö fá ásana
lausa, en þeir eru þá lagöir upp fyrir og á þá raöaö
upp á viö af sömu tegund (enda á kóngiJ. Á tveggja
spila vifturnar má leggja eitt spil af öörum viftum,
sömuleiöis þar sem spil fer ofan af öörum viftum,
en aldrei mega veröa nema 3 spil í viftu. SpiliÖ, sem
bœta má á viftu veröur aö vera þaö sama og þaö
sem þá er efst í viftunni, sé t. d. eitt spil eftir og
þaö e. t. v. gosi, má leggja einn eöa tvo gosa ofan
á, og séu t. d. tvö eftir og þaö neöra tvistur og efra
gosi, fer einn gosi þar á. Þannig reynir maöur aö
ná spilunum ofan á ásana meö því aö færa spilin
til og frá á viftunum, en þau efstu eru alltaf frjáls.
Þegar ekki er hœgt aö koma fleiri spilum fyrir, eru
ásarnir látnir liggja meö því sem komiö var á þá,
en öll hin spilin stokkuö aftur og lögö á ný l sams
konar viftur og er þaö þá tilviljunum háö, hvort
spilin ganga upp sem þrjú og þrjú, eöa hvort einn
eöa tveir bunkar veröa eins í upphafi, sem þá má
bœta á. Allt endurtekur sig og stokka má l þriöja
sinn og leggja spilin aftur, en ekki oftar. Þaö er
ráölegt aö láta bunkana á ásunum fylgjast sem mest
aö, ef góöur árangur á aö nást.

Þessar gátur eru teknar
af þeim 1194 gátum úr
bókinni Islenzkar gátur,
skemmtanir, vikivakar
og þulur, safnað af Jóni
Á.rnasyni og Olafi Dav-
íðssyni.
1. Aldrei er ég einburi,
oftast er ég tvíburi, þó er
ég stundum þríburi, en þá
er ég oftar fjórburi.
2. Á heiði gengu höldar
tveir,. og hvatlega létu,
báru á sínu baki þeir,
(báru í fangi bragnar þeir)
(bragnar milli báru þeir)
það báðir hétu
3. Á hvaða tré eru blöð-
in öðrum megin svört, en
öðrum megin björt?
4. Ég er í öllu og öllu á,
allstaðar sjáanlegur, fleiri
hundruð heiti á, hvergi
þreifanlegur.
5. Ein er snót með ekk-
ert vamm, ærið langan
hala dró, hvert við spor
sem gekk hún fram, henn-
ar róa styttist þó.
6. Einhverju sinni voru
tvær konur, þær sáu hvar
tveir menn koma; þá sögðu
konurnar: Þar koma okk-
ar menn og okkar mæðra
menn og okkar feður.
7. Ekki tuggið, ekki soð-
ið, ekki kingt um góm, er
þó mörgum ýtum boðið,
yndis krás er tóm.
8. Finnst hjá mér það
fáheyrt er, og fæstum eyk-
ur trega; dagur er hér þá
dagur þver, og dagur æv-
inlega.
9. Hvað er það ekki
neitt, sem öllu getur
breytt, og aukið til ómæl-
anda? Það eilífðinni einni
er líkt, en ekki má ég segja
slíkt, því allt er þá auð-
ráðnara.
10. Hvað er það sem ég
sé og þú sér, kóngurinn
sjaldan, en Guð aldrei?
11. Hvað er það sem er
fullt af kjöti og blóði á
daginn, en gapir sem tröll
á nóttunni?
12. Hvað er það sem
tollir við allt?
'stujbN zi
•■xojis -n
uu;s UI
'ItnN 6
ujeusuuEui ‘jnSea '8
•JieqpptjfaH 1
•JEUJ9I
nioA bjjiocí Jnuo^ ijjííj jb
-SacJ ‘Jnjjop sjbuub ijjb joah '9
•I^uuiubs s
‘Jnjn **
'nou
So jnSBp uigoiq ‘uuiuiij, g
•HUOH ‘uuiajs ‘II?d Z
•ujoqjBpuiH ‘I
um}t>ö gia joa§
VIKAN-JÓLABLAÐ 63