Vikan - 07.12.1967, Síða 73

að við værum að fara úr landi,
heldur lét þá á mér skilja að
ferðinni væri heilið í þorp eitt
alllangl norður frá. En örlög
okkar urðu ekki ráðin í pakk-
húsinu, heldur var farið með
okkur í ráðhús útborgarinnar.
Þar inni var svipað um að litast
og á hernaðarmyndum frá Na-
poleonstímanum. Verkamenn
höfðu" stillt upp byssum sínum í
þríhyrninga eins og árás væri
yfirvofandi hvenær sem var.
Þarna sátu menn og átu baun-
ir úr spilkomum. Ég var leiddur
fyrir eins konar ráð til yfir-
heyrslu og var ræðzt við af mik-
illi kurteisi og vinsemd eins og
tíðkast á Spáni. Mér flaug í hug
að maður yrði þó a. m. k. drep-
inn kurteislega. Einn mannanna
ætlaði að sýna að ég væri eitt-
hvað vafasamur í pólitíkinni, og
sagði: En nú erum við að gera
gott ríki fyrir alla, hvers vegna
eruð þér þá að fara burtu?“. Ég
varð að vera klár á svarinu:
„Það er vegna þess, herra minn,
að ég hef fengið sumarfrí og þess-
ir vinir mínir sem bíða í hinum
bílnum úti komu hingað frá
Bretlandi, og við ætluðum að
að fara saman norður eftir og
njóta sjávarins og sólarinnar þar.
Mér þykir slæmt ef ég missi
sumarfríið, því að ég hef átt ann-
ríkt að undanförnu.“ Þetta var
töfraorðið. Skyndilega voru allir
orðnir mér vinsamlegir: „Já,
maðurinn vill taka sumarfríið
sitt. Maður skilur það.“ Og þess-
ir menn sem ég efast um að hafi
nokkurn tíma fengið sumarfrí á
ævi sinni slepptu okkur og létu
okkur fá tvo lífverði svo að við
kæmumst í sumarfríið, og þar að
auki vegabréf.
— Hvernig fuglar voru þetta?
— Þú meinar lífverðirnir? Þeir
voru nú heldur skuggalegir ná-
ungar. Annar þeirra hafði verið
atvinnulaus í fimm ár, og hinn
eitthvað svipað. Þeir litu út eins
og sjóræningjar á gömlum mynd-
um, með rauðan vasaklút um
höfuðið og heldur skælt bros, en
okkur kom vel saman. Þarna er
hver smábærinn við annan, sam-
felld byggð. En við höfðum ekki
lengi ekið þegar maður á
grænni skyrtu þúinn voldugri
vélbyssu stöðvaði okkur
og skipaði okkur öllum út úr
bílunum. Hjónin í hinum bílnum
skildu ekki neitt, ég varð alltaf
að segja þeim hvað væri að ger-
ast. Þessi maður talaði kata-
lónsku. Kvaðst hann engum
vopnuðum manni hleypa í gegn-
um sitt umdæmi, enda vissi hann
ekkert hvaða fólk við værum.
Skipaði hann lífvörðunum að
labba tafarlaust til baka ellegar
þeir gætu setzt undir tré og beð-
ið þess að ferð félli til Bada-
iona aftur. Þegar hann var þann-
ig búinn að afgreiða lífverðina
sneri hann sér að mér aftur og
talaði nú frönsku, þótti það senni-
lega vissara heldur en tala
spænsku eða katalónsku. Hann
sagði að sér hefði ógnað að sjá
þessa fugla inn í bílnum hjá okk-
ur og laldi sig vissan um að þeit'
mundu drepa okkur öll strax og
byggð þryti til að ná í bílana
auk heldur annað sem í þeim
kynni að vera. Það væri ástæðan
fyrir þessu uppistandi sem hann
leyfði sér að gera. Ræddumst
við við nokkra stund. Þetta var
menntaður maður, stærðfræði-
kennari við unglingaskóla og
hinn bezti maður viðskiptis. Ég
sýndi honum alla okkar pappíra,
m. a. frá lögreglustjóranum í
Badalona, en hann varð ekkert
uppnæmur við það, kvað þá á
þessum slóðum enga stjórn við-
urkenna nema sína eigin og eng-
ir vopnaðir menn fengju að fara
þar um. Síðan spurði hann mig:
„Hvaða stjórn fer nú með völd
í Barcelona og hvernig gengur
hjá þeim?“ Ég reyndi að segja
honum fréttirnar. Svo kvöddum
við hann og lögðum af stað og
ég kannast við að mér létti stór-
um að vera laus við verndarana.
— Var allt í uppnámi á þess-
um slóðum, skærur, verðir og
tálmanir og annar slíkur ófögn-
uður?
— Ekki var nú um að ræða
mikil vopnaviðskipti þennan dag,
en er kvölda tók vorum við bú-
in að fara 76 sinnum fram hjá
fyrirhleðslum og virkisgerðum á
og við veginn. Flestir mennirnir
sem þarna báru vopn og voru að
skipta sér af okkur um daginn
voru mestu alminlegheita menn.
Þeir spurðu okkur frétta og létu
okkur svo fara. Þetta var ærið
tafsamt ferðalag. Venjulega vor-
um við komin til landamæranna
eftir 3 klst., en í þetta skiptið
tók það okkur 9 ktst. að komast
að rótum Pýrenefjalla.
Það var þarna neðst í fjall-
lendinu sem við tentum í mestri
hættu, að mér finnst þegar ég
hugsa um þetta á eftir, líklega
hrein tilviljun að við vorum
ekki öll drepin. Er hér var kom-
ið var orðið myrkt af nóttu. Sé
ég þá allt í einu hvar maður
stendur á miðjum vegi og otar
að okkur byssu. Ég vissi ekki al-
minlega hvað gera skyldi, hug-
kvæmdist fyrst að nota sömu að-
ferð og við strákinn er við vor-
um að teggja af stað og táta líta
út eins og ég væri staðráðinn í
að aka hann niður, en hætti við
það því að ég sá að þaki manns-
ins stafla af tunnum undan as-
falti, og þó að ég slyppi var allt
annað en víst að félagi minn í
aftari bílnum mundi sleppa. Ók
ég því mjög hægt á móts við
manninn. Þá heyri ég út úr
myrkrinu sagt á katalónsku:
„ljósin“. Og í það skiptið þakk-
aði ég mínum sæla fyrir að skilja
katalónsku, ekki bara spænsku.
Ég dró því úr ljósunum, en hafði
auðvitað ekið með háu ljósunum
áður. Þá þustu að okkur menn
úr öllum áttum, þar á meðal
Eins manns svefnsófar og tveggja manno svefnsófar með samstæð-
um stólum eru hentug sófasett. — Þrjár gerðir fást hjá okkur núna.
2—3—4 sæta sófasett, verð frá 13.500.
Husqvarna
HUSQVARNA GÆÐI
Straujárn HUSQVARNA ÞJÓNUSTA
GUNNAR ASGEIRSSON H. F.
Suðurlandsbraut 16 — Laugavegi 33 — Sími 35200
VIKAN-JÓLABLAÐ 73