Vikan - 07.12.1967, Blaðsíða 84

góða aðstöðu, ef þeir koma og
segja: Ja, þarna er hlutverk, sem
ég vil ekki að neinn leiki nema þú.
Þá er ég kominn upp í horn, og ég
er svo oft settur upp í horn. Ég tók
einmitt eftir því í Vikunni hjá þér,
að honum Helga Sæmundssyni vex
í augum hlutdeild mín sem þýðara
og leikstjóra í útvarp. Það er ekki
á rökum byggt. En að ég leiki þar
of mikið er sjálfsagt rétt hjá honum.
Og þá ábendingu frá engum lægri
manni en sjálfum formanni Mennta-
málaráðs, ætti ég auðvitað að taka
Þeir sem nú vinna mest að leik-
stjórn fyrir okkur eru: Lárus Páls-
son — sem reyndar hefur ekki feng-
izt við það að ráði síðustu tvö ár-
in af heilsufarsástæðum, en hafði
áður haft með höndum stjórn mjög
margra leikrita. — Gísli Halldórsson,
Helgi Skúlason, Baldvin Halldórs-
son, Ævar Kvaran, og nú í seinni
tíð Sveinn Einarsson, Benedikt Árna-
son og fleiri. Og því er ekki að leyna
að ef ég væri ekki svo störfum
hlaðinn, sem raun ber vitni, hefði
ég gaman af að stjórna fleiri leik-
nema eina dagskrá. Og þá eigum
við um þetta að veua- Að grafa öll
okkaf bæði góði cg vondu leikrit
ofan í kistu og soerta þau ekki
nemc einu sinni,.eðc endurtaka þau
eitt og eitt einstöku sinnum. Þetta
verður alltaf álitamál. Ég álít, að
það eigi að gera dálítið af þessu,
en ekki alltof mikið. Og því reyni
ég að fara þann milliveg, sem ég
tel nokkuð hæfilegan. Því að mér
finnst sárt, að hafa komið góðu
leikriti f úrvals þýðingu, vel unnu
af leikstjóra og leikurum, inn á
heimur þessa stundina,- hér ríkir
værð og hlýja, það er undarlegt að
hafa þessa gamalkunnu útvarps-
rödd svona út af fyrir sig. Umræðu-
efnið er ekki þrotið, langt því frá,
en okkur kemur saman um að slíta
þessu tali um sinn, þau mál, sem
við höfum nú rætt um. verða hvort
sem er seint fullkrufin.
Og sjórinn gjálpar við Skúlagöt-
una en hrímið liggur yfir Reykjavík.
☆
r----—-------------------------—------
Leikfang fyrlr alla flölskylduna
216 spurningar
216 svör
Svarið er rétt,
þegar IjósiS
kviknar.
Heildsölubirgðir:
Páll Sæinindsson
Laugavegi 18 A.
til alvarlegrar íhugunar.
— Líklega er sannleikurinn sá,
að fólk tekur ekki eftir nafnaroms-
unni, sem lesin er á undan og eftir
leikritunum. Það þarf þess ekki,
vegna þess að það nauðþekkir all-
ar raddirnar. Og þá heyrir enginn
heldur hver er leikstjórinn. Sjálfur
man ég ekki eftir einum né neinum
leikstjóra, utan hvað mér kemur í
hug núna, að Ævar R. Kvaran
muni hafa stýrt einu eða tveimur
framhaldsleikritum.
— Já, ég trúi þvf. En hvað leik-
stjórunum viðkemur, skal ég nefna
nokkra þá helztu. Hér fyrr á árum
stjórnaði Haraldur Björnsson mörg-
um leikritum fyrir útvarpið, en hef-
ur ekki kært sig um að fást við
það nú síðustu árin. Indriði Waage
var líka lengi einn af okkar aðal-
leikstjórum meðan hans naut við.
84 VIKAN-JÓLABLAÐ
ritum en ég geri.
— Eitt ætlaði ég að spyrja þig
um, Þorsteinn, og það eru endur-
teknu leikritin. Einhvers staðar hef
ég séð skammir og nöldur um þau.
— Já, það er ekki óalgengt, að
fólk finnur að því að fá endurtek-
ið leikrit. Og kannski hefur það
eitthvað til sfns máls. En að jafnaði
gerum við ekki mikið af þessu f
vetrardagskrá, það er frekar á sumr-
in,- við erum bæði að reyna að
spara og þá er ekki lagt eins mikið
upp úr dagskránni eins og þú veizt.
En svo eru aðrir, sem hafa látið í
Ijósi að þeir væru mjög ánægðir
einmitt yfir því, að fá góð leikrit
endurtekin. Þeir nytu þeirra kannski
ennþá betur að heyra þau í arinað
■ inn. Nú erum við öðru vísi settir
en aðrar útvarpsstöðvar; við hófum
eins og ég hef áður minnst á, ekki
segulband, og fá svo ekki að flytja
það nema einu sinni.
— Ég held, að það þurfi sérstakt
Ifmminni til að muna svo leikrit
kannski fjögur, fimm, sex ár aftur
í tfmann, að maður hafi ekki gaman
af að heyra þau í annað sinn.
— Leikrit kemur fólki ekki á óvart
nema einu sinni. Og ég get skilið,
að sumir hafi þá afstöðu, að vilja
alltaf fá nýtt og nýtt. En ég álít
samt ekki rétt að bíða eftir því að
við fáum tvær dagskrár, heldur
hitt, að endurtaka góð leikrit endr-
um og eins.
Það er komið miðnætti og kók-
flöskurnar tómar. Vindlarnir breytt-
ir í bláan reyk. Ekki rengi ég það,
að þetta stúdíó henti ekki leik sem
bezt; engu að síður er það mér nýr
‘Jczðinaarniuslcri
tiriðarhöfjðingians
Framhald á bls. 17.
gott byðist í bráð. Hann stakk
því upp á því við Breta að þeir
og Rússar skiptu hinu gerspillta
og sjúka Tyrkjaveldi á milli sín,
eða, var sarnum spurn, hefði Jón
Boli nokkuð á móti því að fá í
sinn hlut til dæmis Egyptaland
og Krít? En Bretar höfðu alls
engan áhuga á tortímingu Tyrkja-
veldis. Hift var þeim ríkara í
hug að bægja Rússum frá Mið-
jarðarhafi, einkum með tilliti til
samgangnanna við Indland, sem
þá grunaði að sarinn hefði nokkra
ágirnd á.
Forsætisráðherra Breta þá var